Groetjes van Jessica en Gwendolin


donderdag 31 januari 2008

Vaccinaties




Rijdend in me rode koekblik waren we vandaag onderweg. Half slapering want het was toch wel erg vroeg.

Onderweg naar een modern/hip gebouw, waar ik eigenlijk niet wilde zijn. Het Spaarne Ziekenhuis met hippe stoelen en vrolijke receptionisten. Wat is dat toch met ziekenhuizen? Waarom wil iedereen dit eigenlijk opleuken? Ja, laten we gezellig naar het ziekenhuis gaan!Kunnen we lekere swirls gaan eten.

Doe mij dan maar de Swirl maar laat het ziekenhuis maar zitten. Maar toch moest ik eraan geloven. De nachtmerrie die in me hoofd spookte: VACCINATIES!
Één van de weinige minpuntjes van de reis. Ik kan er gewoon niet tegen, zo leert mijn ervaring. Ik heb namelijk wel eens de neiging om flauw te vallen en dan heb je toch de hoop om eruit te groeien, maar nee hoor, daar ging ik weer.

Ik zou zeggen, op naar 28 februari want dan mogen we weer gezellig terugkomen.
mmmm....

vrijdag 4 januari 2008

Hello, goodbye.

Het is nieuwjaarsdag. 1 januari 2008. Lekker relax op de bank. Ik zit lekker tegen hem aangeknuffeld en we kijken naar het flikkerende televisiescherm. Straks komt Doe Maar de Musical op Ned 1, die wilden we allebei graag zien. Hij omdat hij Doe Maar liedjes erg leuk vind. Ik omdat ik live bij die opnames aanwezig ben geweest. Maar eerst kijken we het programma wat ervoor komt. Meer omdat we toch moeten wachten, dan dat we het ook daadwerkelijk een leuk programma vinden. Het heet 'Hello, goodbye' en gaat over een heel irritante intervieuwer die mensen op schiphol lastig valt met domme vragen.

Twee meiden van begin twintig omhelzen elkaar innig. Na wat gevraag blijkt dat ze nog maar net 3 maanden een stel zijn en dat zij vlak voor de relatie had besloten om weg te gaan naar Brazilië met een vriendin. Ze vertrekt voor een half jaar. Waar doet dat me nu aan denken?

Je liefde achterlaten is nooit leuk, maar dat betekend niet dat het verschrikkelijk moet zijn. Contact is in de huidige wereld erg gemakkelijk geworden. In elk dorpje kun tegenwoordig wel bellen of mailen. maar denk toch wel dat ik hem ga missen.

Nog 6 maanden en dan sta ik daar, een kus, een omhelzing en dan moet ik gaan. Ik hoop alleen dat die vreselijke intervieuwer er niet rondloopt.