Groetjes van Jessica en Gwendolin


dinsdag 27 mei 2008

Ziek, zieker, ziekst.

Ok, het begint nu echt tot me door te dringen dat we ook daadwerkelijk weggaan. Nog even wachten tot de Visum binnen is voor Rusland, laatste kleding kopen, standaard brieven aanmaken, afscheidsfeestje regelen en dan? Dan stappen we in die trein en rijden we naar Dusseldorf. Dan zwaaien we nog een laatste keer naar Nederland en vertrekken we echt.



En dan krijg je op het laatste moment toch nog een slik moment. Mijn tuberculosetest was uitgeslagen. Wat betekend dat? Ben ik nu ziek? Ga ik dood? Kunnen we uberhaupt nog wel weg?
Onzekerheid, maar na een second opinion bleek dat ik niet besmettelijk of direct in gevaar was. De arts nam mijn laatste angsten weg en verzekerde mij, dat het eigenlijk niets was. Fijn dat jullie me dan eerst de stuipen op het lijf jagen.
Dus uiteindelijk kwam dat dus ook nog goed, maar nu komt de meest vervelende ziekte om de hoek kijken. Werkziek zijn geeft vervelende symptomen. Je let minder op, bent niet meer betrokkken en bent erg afwezig. Daarnaast zorgt de spanning in je buik voor een opgeblazen gevoel en buikpijn. Helaas bestaan er geen pillen voor, uitzieken is de juiste behandelmethode, vraag maar aan de dokter.
Lijkt mij een prima plan. Laten we beginnen op 8 Juli in Rusland met de behandeling, dan word ik vast snel beter. Jammer dat de behandeling niet sneller kan beginnen.

zaterdag 10 mei 2008

Visa Madness




De zon schijnt, de vogeltjes fluiten. Tijd voor een roadtrip naar Den Haag voor ons russisch visum.


Scheurend in me rode auto-tje kunnen we hem parkeren bij me oud collega's.


Vielen dank hiervoor.


Vol goede hoop bewegen we ons richting de ambassade met de hoop in het achterhoofd dat we binnen een halfuurtje weer buitenstaan . Die hoop werd snel weer de grond ingebeukt!


20 man stond namelijk al buiten. Uiteindelijk zijn er ongeveer 10 man geholpen waaronder wij niet! Dus 2 uur gewacht op niks! nopes! nada! Om 12 uur werd iedereen weer naar huis gestuurd waaronder nog 20 man die achter ons stond, maar we hadden het geluk dat het mooi weer was en ik niet op kantoor zat.


Dus een lekker ijsje gehaald, nog even wezen buurten bij me oud-collega's en daarna toch maar weer op naar het muffe kantoor.