Ziek, zieker, ziekst.

Ok, het begint nu echt tot me door te dringen dat we ook daadwerkelijk weggaan. Nog even wachten tot de Visum binnen is voor Rusland, laatste kleding kopen, standaard brieven aanmaken, afscheidsfeestje regelen en dan? Dan stappen we in die trein en rijden we naar Dusseldorf. Dan zwaaien we nog een laatste keer naar Nederland en vertrekken we echt.

En dan krijg je op het laatste moment toch nog een slik moment. Mijn tuberculosetest was uitgeslagen. Wat betekend dat? Ben ik nu ziek? Ga ik dood? Kunnen we uberhaupt nog wel weg?

Onzekerheid, maar na een second opinion bleek dat ik niet besmettelijk of direct in gevaar was. De arts nam mijn laatste angsten weg en verzekerde mij, dat het eigenlijk niets was. Fijn dat jullie me dan eerst de stuipen op het lijf jagen.

Dus uiteindelijk kwam dat dus ook nog goed, maar nu komt de meest vervelende ziekte om de hoek kijken. Werkziek zijn geeft vervelende symptomen. Je let minder op, bent niet meer betrokkken en bent erg afwezig. Daarnaast zorgt de spanning in je buik voor een opgeblazen gevoel en buikpijn. Helaas bestaan er geen pillen voor, uitzieken is de juiste behandelmethode, vraag maar aan de dokter.

Lijkt mij een prima plan. Laten we beginnen op 8 Juli in Rusland met de behandeling, dan word ik vast snel beter. Jammer dat de behandeling niet sneller kan beginnen.