Bounty Island

Je ziet wel eens van die posters met een blauw strand, wit zand en een palmboom. Nou denk er gingantische kliffen bij en je hebt Railey Beach. Railey Beach is dan ook helemaal omgeven door klifs. De enige om er dan ook te komen is per boot.

Paradijs

Vroeg ontbijten vandaag want rond 07.30 uur zouden we opgehaald worden met een minibusje.

Rond 08.30 uur arriveerde we dan bij de boot om te vertrekken richting Railey Beach.

Rond 10.00 uur stopte de boot en moesten we overstappen in een longtailboot zodat deze ons naar het strand kon brengen. Het resort van Marc en Corine lag gelijk aan het strand. Wij moesten nog even op zoek naar een bungalow. Nadat dit allemaal geregeld was gingen we gezellig met z'n allen lunchen. Daarna zijn we toch even voor een duikschool gaan kijken. Vooral na het snorkelen, wat ik fantastisch vond, wilde ik gewoon gaan duiken. Dit zou vooral in Australië ook van pas kunnen komen.

Nadat we een paar duikshops afwaren gegaan besloten ook Gwen en Marcel te gaan duiken.

De rest van de middag hebben we vooral gerelaxt. Ik ben aan het eind van de middag lekker op een terrasje gaan zitten met een orange shake, uitzicht over het superblauwe water en nog even leren voor het duiken want jammer genoeg is het niet alleen maar duiken. Er zat ook nog wat theorie bij. Rond 18.00 uur kwamen Marcel en Gwen er ook gezellig bij zitten en genoten we allen van de mooie zonsondergang. Daarna nog even gezellig met Corine en Marc gegeten en nadat we afscheid hadden genomen (ze vertrokken de volgende dag naar Phi Phi Island) doken we ons bed in.

Een duik in het diepe

Ik had niet een optimale nachtrust gehad. Dit kwam vooral omdat ik me druk begon te maken over me duikcursus welke vandaag zou beginnen. Ik had hier een lange tijd naar uitgekeken en alle doom scenario's kwamen voorbij. Wat als het niet lukt? Wat als ik 20 meter onder water zit en het gaat fout? Drama dus...

Maar eerst even ontbijten aan het strand en dan was het tijd om te gaan. Gwen en Marcel gingen Railey nog even ontdekken en ik ging onderweg naar de duikschool. Me duikinstructor was een aardige duitser genaamd Sebastiaan. Eerst was het tijd voor theorie. Dat luchtte tenminste op want uit mijn ervaring gaat theorie me toch altijd wel wat beter af dan de praktijk.

Eerst een dvd'tje kijken en dan vragen behandelen. Op een gegeven moment vroeg ik op welke dag ik eigenlijk theorie examen moest doen. Het schokkende antwoord van Sebastiaan was "nu?". Oke, antwoordde ik maar wist het niet zeker. Nou ja, als het fout ging dan kon ik altijd nog herexamen doen. Het ging gelukkig goed op een paar kleine foutjes na. Wat een opluchting, dat had ik tenminste achter de rug. Eerst pauze. Van 13.00 uur tot 14.30 uur. Rustig gegeten aan het strand en daarna nog even in het zand gezeten. Rond 14.30 uur ben ik weer teruggelopen maar we moesten nog even wachten op iemand anders. Sebastiaan stelde me voor aan Lisanne, ook een nederlands meisje, en wat bleek? Haar ouders woondde ook in Alphen aan den Rijn. Wat een toeval! Nadat we gezellig gepraat hebben over de wereldstad Alphen gingen we rond 15.15 uur richting de longtailboot. Sebastiaan en ik waren niet de enige. Er was nog een duikinstructeur en een leerling bij. Zij gingen de navigatieduik doen.
Eerst alles aantrekken en dan was het de bedoeling om van de boot af te duiken. Dit hield in: Op de rand zitten en je dan achterover laten vallen. Yeah, right! Maar ja, ik wilde me ook niet laten kennen, dus daar ging ik.... Splash!!
Onder water ademen was in het begin erg raar en onnatuurlijk maar dit wendde snel. Nu was het tijd voor wat oefeningen. Onder andere het uittreken van het jack waar je luchtfles en al het andere aan vastzat, je gewichtsgordel af doen maar ook water in je masker laten lopen. Dit laatste was toch wel erg moeilijk. Het was vooral de kunst om niet in paniek te raken, het was namelijk wel op 5 a 6 meter. Dus als het fout gaat kan je wel naar boven maar dat kan niet meer als je op 15 of 20 meter zit. Na een paar keer ging het wel goed. Daarna zijn we ook nog even gewoon visjes en koraal gaan kijken, erg mooi. Daarna terug naar de boot.
Rond 18.00 uur waren we dan eindelijk weer op Railey Beach. Ik had rond 17.00 uur afgesproken met Marcel en Gwen, maar kwam uiteindelijk pas om 6 uur terug. We hebben gelijk even alle verhalen uitgewisseld. Gwen en Marcel waren naar de lagoon geweest, dat was vooral 200 meter omhoog lopen. Het laatste stukje was zelfs zo erg dat het echt verticaal omhoog was met een touw, maar de lagoon was volgens Gwen erg mooi. Daarna op naar de duikshop want daar stond me backpack. We zouden namelijk verhuizen naar Ton Sai Beach. Iets rustiger en betere sfeer. Maar om Ton Sai Beach te bereiken moest je over wat rotsen heen klauteren. Normaal gespoken kan dit wel, maar met een backpack op gaat dit wat lastig. Sebastiaan meldde echter dat we mee met de boot konden naar Ton Sai Beach. Dat is mooi. Nadat we met z'n allen van de zonsondergang hadden genoten, konden we met de boot richting Ton Sai beach waar ons een heerlijk avondmaal stond te wachten en we doken vroeg ons bed in want de volgende dag was het tijd voor dag 2 van me duikcursus en deze vond plaats bij Phi Phi waar ook Marcel en Gwen hun duik gingen doen.