Bootje overvaren

Om 07.00 uur stonden we dan klaar met onze zware backpacks om geladen te worden in de grote boot. Onze backpacks werden onder de vloer gelegd met 50 andere backpacks / koffers. Onze reis naar Siem Reap ging beginnen.

S.O.S.
Omdat we zo vroeg vertrokken was het erg koud. Dit waren we niet gewend. Zo ook niet, de wat oudere nederlander. Een korte broek en t-shirtje was het enige wat hij bij zich had. Wij hadden warme truien bij ons. Wij als ervaren reizigers wisten onderhand wel dat het erg koud kon zijn op zo'n boot ondanks dat we in tropische temperaturen zaten, maar gwen had nog een dekentje en daar was de man maar al te dankbaar voor. Rond een uur of 10 begon het toch al wat warmer te worden en als gingen we boven op het dek zitten. Dat was mogelijk op de boot dus maakte we daar maar goed gebruik van. We hadden van tevoren gelezen dat dit een hele mooie tocht zou zijn en dat was het zeker met heel veel groen en kwamen door drijvende dorpjes en hele bossen die onder het water stonden. Soms ging het dan ook niet allemaal zo snel omdat veel planten in het water lagen. Het leek wel een soort moeras. Heel apart.
Op sommige plaatsen vaarde de boot wat harder tot het fout ging.
Aaaaaaahhhh! Hoorden we vanaf het dek en veel gegil. De boot ging langzamer varen en uiteindelijk werd de motor stilgelegd. Een van de bootmannen dook het water in. Wat was er gebeurd? Iedereen zat verbaasd om zich heen te kijken. Door de hoge golven was een bootje van een lokale vrouw omgeslagen. Dat was nog niet het ergste. Ook haar kinderen waren uit de boot gevallen en omdat de meeste mensen hier niet kunnen zwemmen is dit een levensbedreigende situatie. Gelukkig liep het allemaal met een sisser af. De vrouw was wel heel erg overstuur maar nadat haar kinderen weer snel in een andere boot zaten is het toch nog goed afgelopen. Nu was de kapitein van onze boot toch wel wat voorzichtiger geworden. We waren er bijna we kwamen namelijk uit op een gigantische meer. Het tonle sap meer. Zo groot dat je de andere kant van het meer gewoon niet kon zien liggen. Aangekomen bij de aanmeer steiger sprongen er gelijk 20 tuk tuk drivers de boot in. Chaos!! Maar wij hadden al een tuk tuk driver geregeld, dat scheelde een hoop. We hadden vantevoren een geusthouse uitgezocht en goedkoop en zag ook nog eens mooi uit. Na even gegeten te hebben, doken we weer ons bed in.

Land vol mijnen
Ondanks dat we nu in Siem Reap waren. De stad van Angkor Wat, gingen we vandaag niet naar de echte Angkor Wat tempels. We gingen eerst even uitslapen en dan rustig aan beginnen. We hebben weinig gedaan in de ochtend maar de middag stond weer iets indrukwekkend te wachten. We reden naar het mijnmuseum.
Cambodja is een land dat vol mijnen ligt er wordt dan ook regelmatig geadviseerd in Cambodja dat als je in Cambodja rondloopt: "Wijk niet van de geasfalteerde paden af". Er gebeuren nog dagelijks ongelukken met mijnen. Mensen die in het rijsveld aan het werk zijn of in een klein dorp op een mijn stappen. De oprichter van het museum was een man die was opgegroeid tijdens Khmer Rouge regime. Hij had het geluk om niet gemarteld te worden en werd aan het werk gezet als mijnen opruimer. Een gevaarlijke bezigheid als je ziet hoeveel verschillende mijnen er waren. Na de Khmer Rouge en ook de vietnam oorlog lagen er zoveel mijnen dat er duizenden mensen aan dood zijn gegaan of een ledemaat missen. Momenteel liggen er zelfs nog 3 tot zes miljoen mijnen in Cambodja. In het mijn museum werd dan ook verteld dat het 3 dollar kost om een mijn te maken maar om de mijn onschadelijk te maken wel 300 dollar. De oprichter is na de Khmer Rouge zelf aan de slag gegaan als mijnopruimer. Dat is meer op goed geluk hopen.
Momenteel is hij aan het werk voor de overheid als officieel mijnopruimer.
Het museum was erg indrukwekkend met de verschillende mijnen en de dvd ervan was erg indrukwekkend. Toen ze eenmaal op een mijn gestuit waren, begon de cameraman toch wel erg te shaken.
Na deze ervaring zijn we weer terug gegaan naar Siem Reap om wat lekkers te gaan eten en te slapen in ons smiley's geusthouse.