Rond 07.15 stonden we dan netjes klaar voor onze tuk-tuk. Deze zou ons netjes brengen naar de boot. Wij maar wachten, wachten. Nog niks. Rond half 8 besloten we maar om naar het backpackerscentrum te lopen want om 07.45 uur zou onze bus vertrekken. Misschien komen we iemand tegen en anders maar zelf een tuk-tuk regelen. Ja, hoor er kwam een vrouwtje onze kant opgefietst. Na 10 minuten bleek toch echter dat wij haar klanten niet waren. Dat waren drie Engelsen die al een halfuur langer dan ons stonden te wachten maar ze was zo aardig om voor ons ook nog een tuk-tuk te regelen die we zelfs niet hoefden te betalen. Ze zou dit allemaal regelen. Wat aardig toch weer. Rond 07.55 uur kwamen we dan aan en gelukkig, tot onze opluchting stond onze bus er nog. Jeeh! Op naar Battambang..
Eten te kort
We kwamen rond een uur of 2 aan in Battambang en uiteraard werden we weer besprongen door 20 tuk-tuk chauffeurs. We hadden echter besloten om gewoon te lopen. Een kwartiertje tot halfuur lopen is goed voor je. Onderweg kwamen we heel veel monniken tegen met een mooie oranje paraplu boven hun oranje kledij. Toen baalde Marcel er wel van dat hij niet bij zijn camera kon. We kwamen bij het hotel aan wat, wat luxer was dan normaal maar niet extreem duur. Dus nadat we onze tassen in de kamers gezet hadden werd het eerst tijd om te lunchen ook al was het inmiddels al half 3. Gelijk even de stad bekijken. Het bruisde er niet van de eettentjes maar het was wel een stuk beter dan de drukke hoofdstad Phnom Penh. Na onze lunch zijn we naar de boot landing gegaan. We wilden namelijk met de boot richting Siem Reap. Dit zou een hele mooie tocht zijn daar kwamen we ook nog een jongen tegen die ons wel wat zou willen laten zien waaronder een killing cave en kon ons ook aardig wat vertellen. Hij had dan ook veel meegemaakt want ook hij had famillie leden verloren door de Khmer Rouge.
'S-avonds zijn we bij de "White Rose" het bijna enige goede restaurant hier in Battambang met heerlijke fruitshakes en wel 100 gerechten op het menu.
Zeilboot
Vandaag was het een speciale dag voor Cambodja. Het was namelijk Liberation Day oftewel bevrijdingsdag (7 januari). Rond 08.00 uur werden we opgehaald bij ons hotel door onze plaatselijke gids.
Nog wel even langs de plaatselijke bakkerij want voor het ontbijt hadden we nog geen tijd gehad.
Voor de verandering hadden we dit keer geen vier scooters maar, maar twee scooters. Gwen ging namelijk bij Marcel achterop en ik bij onze plaatselijke gids. We reden eerst op de grote weg met heel veel verkeer, maar al snel reden we op kleine stoffige weggetjes. We kwamen langs heel veel rijstvelden waar mensen hard aan het werk waren. Bij 1 van de rijstvelden stopte we zodat onze gids uit kon leggen dat ze nu de "zomer" rijst aan het oogsten waren. Een speciale rijst die in een andere tijd van het jaar geoogst werd dan "normale" rijst.
We gingen weer onderweg en de wegen werden maar stoffiger en stoffiger. Gwen en ik hadden een sjaal bij ons en onze gids had een dichte helm op maar marcel had niet echt iets om zijn mond en neus mee te bedekken. Onze gids stopte bij een winkeltje waar ze mondkapjes verkochten. We gingen weer verder. Marcel leek nu op een chirurg met een mondkapje op, maar ach het helpte tegen het stof want krijg je teveel stof binnen dan kan je er zelfs ziek van worden.
We gingen nu op weg naar een tempel die hoog op de berg lag. De berg werd ook wel de zeilboot berg genoemd omdat het de vorm van een zeilboot was. Deze tempel was bij een "killing cave" gemaakt. In deze grotten werden mensen vermoord en dan van grote hoogte naar beneden gegooid. Onze gids werd er zelfs een beetje emotioneel van want ook hij is net als heel veel andere mensen, familie verloren tijdens deze oorlog. Zijn opa is weggehaald onder het mom van een "re-education" project en sindsdien niet meer teruggezien. De botten van alle mensen zijn toen opgegraven en in een kooi geplaatst maar het meest bizarre was dat er botten / skeletten zijn gestolen en naar Thailand gebracht. Heel raar en niemand weet waarom!
Dan vraag je je af:"Waarom dan hier een tempel?" Dit heeft er vooral mee te maken dat de mensen hier in dit land geloven in reincarnatie en mensen die niet begraven zijn zullen altijd rondzwerven. Vandaar de tempel bij de Killing Cave. De tempel had ook een mooi uitzicht op de omgeving. Hierna zijn we naar beneden gelopen om even wat te lunchen. Dit was een heerlijke lokale vis en rijst uiteraard. Daarna zijn we met onze scooters nog doorgereden door smalle stoffige paden. We kwamen langs een dragonfruit boom. Het leek wel op een boom gekruist met een cactus. Heel apart maar Gwen en Marcel waren meer bezig met het gezin wat tegenover de boom leefde. Een gezin met heel veel kleine kinderen. Heel lief allemaal.
Daar na zijn we nog doorgereden naar het bambootrain station. De bamboo train is iets om even uit te leggen. Dit is eigenlijk een vlot gemaakt van meestal bamboe. Daaronder hebben ze vier wielen en motor erop. De bamboe trein rijd op het spoor van de gewone trein, maar omdat de gewone trein maar 2 keer in de maand rijdt, heb je daar niet zo veel last van. Tegenliggers daar heb je wel last van omdat er maar 1 spoor is. De regel is dan dat degene met de minste goederen/personen zijn bamboetrein van het spoor moet afhalen. Dit gaat heel makkelijk door eerst het bamboevlot eraf te halen en dan de wielen. Dit was wel erg grappig om te zien. Vroeger werd dit vooral gebruikt door de lokale mensen, maar sinds de lonely planet dit vermeld heeft in zijn gidsen wordt dit ook gedaan door veel toeristen. Na de bamboetrein zijn we weer terug gereden. Het werd al laat en we waren moe.
De volgende dag en laatste dag hebben we niet veel gedaan behalve erg gerelaxt omdat het eigenlijk ook te warm was om iets te ondernemen. Een middagje onder de boom liggen is ook wel eens lekker en uiteraard nog veel fruitshakes gehaald bij de "White Rose".
De volgende dag vertrokken wij met de boot richting het beroemde Siem Reap waar de alom bekende Ankor Wat tempels staan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten