Een nieuw jaar

Nadat we het feest vroeg hadden verlaten (0:30) Zorgden we maar voor een goede nachtrust. Lekker uitslapen was ons motto voor nieuwjaarsdag en heerlijk eens uitgebreid gebruik maken van de hangmatten. Maar er moest ook nog volop dingen geregeld worden. We wilden nog naar Cambodja en ook nog dolfijnen kijken dus we moesten tickets regelen.

Slaap kindje slaap
Ondanks dat het niet zo laat was geworden, kropen we toch pas om half 10 ons bed uit. Eindelijk eens kunnen ontspannen en uitslapen, dat hadden we eigenlijk nog niet vaak gedaan. Echt een dag voor rust. Na een lekker ontbijt weer terug naar ons huisje en daar in de hangmat liggen. uitzicht over het water, boekje erbij, muziekje aan. Voor we het wisten rommelden onze magen alweer voor nieuw eten. We moesten ook nog een ticket regelen voor een trip van morgen. Een bezoek naar de dolfijnen en een bezoek aan de grootste waterval van zuid-oost Azie, dat wilden we niet missen. Maar ook bustickets naar Cambodja. Nadat we wat hadden rondgevraagd bleek er al snel een probleem. Tot nieuwjaar waren de bussen namelijk nog spotgoedkoop. Voor 11 dollar zat je al in Phnom Pehn. Maar per 1 januari namen de Cambodjanen het in eigen hand en nu was er grote onduidelijkheid op het eiland. Niemand wist meer wat de kosten nu waren, of dat het uberhaupt nog mogelijk was. Wat nu? We besloten te wachten tot de volgende dag, want mogelijk was de situatie dan alweer opgelost.
Na ons tripje te hebben geregeld weer terug naar onze hanmgmat en daarna nog een duik in de rivier. Zwemmen naar het eilandje vlakbij en dan nog wat sprongen in het diepe water vanaf de kant. Als laatste nog even haren wassen en we waren weer schoon en fris voor het avondeten. Ditmaal zonder Kasja en Rafael, want die waren vandaag naar Cambodja vertrokken.

Verrekijker gezocht!
We moesten al vroeg opstaan voor onze trip. Verzamelen bij het bureautje waar we de tickets hadden gekocht en daarna met iedereen in de boot naar het vaste land. We gingen namelijk met alle mensen die naar Cambodja gingen mee naar de grens. Hier lagen namelijk ook de bootjes die naar de dolfijnen gingen. Het was wel even wachten tot iedereen er was, maar toen gingen we ook echt op weg.
Drie boten crosten met loeiende motoren over het water. Het eerste wat je je afvraagd is of de dolfijnen niet al een mijl verdwenen zijn voor je ze kunt zien vanwege de herrie. Maar, nee, al snel zaggen we 2 piepkleine rotseilandjes. Hier legde ze hun boten vast aan de enige boom die er stond en moesten we uitstappen. Nu konden we alleen nog maar wachten en turen over het wateroppervlak.
Na 15 minuten sprong een jongen enthousiast op en neer. Helemaal aan de andere kant van de rivier had hij een flits gezien, het leek op een dolfijn. Onmiddelijk bewogen de 15 man zich naar het puntje van het eiland en werd er gespannen die kant op gekeken. 5 minuten later bevestigden een helleboel mensen het, er bewoog iets in het water. Nog 5 keer zagen we een klein vlekje in de verte, een schittering, een stukje vin en dat was het.
We moesten de boot weer in, het laatste wat we konden zien. Dat waren de dolfijnen, niet echt spectaculair.
Nu was het volgende, de waterval aan de beurt. Een ander meisje was hier al eerder geweest en vertelde dat de beste plek, bij het pad beneden was, dus hier liepen we gelijk naar toe. Na wat geklauter konden we inderdaad mooie foto's maken, maar nog steeds van een grote afstand, want heel dichtbij kon je bij deze waterval toch echt niet komen. Hierdoor lijkt hij op de foto, misschien wat tegen te vallen, maar hij was toch echt wel behoorlijk groot.
Na deze ervaring weer terug in de bus en weer naar Don Det, voor een ontspannen vervolg van de dag.

Oplichting
Terug op het eiland gingen we toch maar de bustickets regelen. De buurman van het bedirjf waar we in eerste instantie wilden gaan boeken had een groot bord neergezet. In het kort stond er dat we met hun moesten boeken, want voor 26 dollar garandeerde zij dat ze over de grens konden. Anders zat je vast, want ze lieten er niemand langs en moest je bij de politie slapen. We schrokken ons rot, dat was niet het verhaal wat wij hoorden. We gingen toch nog even rondvragen en wat bleek, er was een mini oorlog aan de gang tussen 2 tourbureau's, door elkaar tegen te spreken probeerden ze klanten weg te lokken. Maar wat moeten we nu, 26 dollar betalen en mogelijk dat geld kwijt zijn als ze de bus toch niet doorlaten? Of 3 dollar en alleen naar de grens met het risico dat we niet verder konden. Wie sprak de waarheid?
We bleven toch maar bij onze eerste man. We konden ons niet voorstellen dat we niet de grens konden oversteken, of dat we dan niet verder konden. Toch sliepen we slecht.
De volgende ochtend was het allemaal wel heel spannend, maar met goede moed gingen we naar Cambodja. We vertrokken wederom om 8 uur, net als de vorige dag en werden keurig naar de grens gereden. Hier kregen we onze exit stempel van Laos en werden de 300 meter verder naar Cambodja nog gereden met het busje. Daar liepen we het kantoor in en terwijl we onze visaformulieren nog stonden in te vullen, stond de verkoper van de Cambodjaanse bustickets al te roepen waar we moesten zijn. Niets aan de hand dus, oplichters.
Voor ons visa moesten we trouwens 21 dollar betalen. De officiele prijs was 20, dit stond ook op je visa, maar de politie wilde toch nog graag een zakcentje. Zonder klagen toch maar die dollar tevoorschijn halen. Daarna je entrykaart invullen en inleveren en ja hoor, wederom 1 dollar voor een stempeltje. Oplichters.
Vervolgens het busticket regelen. Uiteraard waren de prijzen wel omhoog gegaan, maar voor Phnom phen, was het 20 dollar. Dit was best een redelijke prijs, nog te doen en het was wel een flink eind.
Na ruim 1 uur wachten en 2 keer van bus wisselen bij de grens zelf, vertrok onze bus richting het zuiden. Let op, het zuiden! want in Streung Treng, werd de bus uitgeladen bij een restaurant. We moesten wachten op onze bus naar Phnom Phen, of we niet wat wilde eten? grrrr...
We hadden zelf broodjes bij, dus hoefden niets te kopen, maar we konden ook wel geld wisselen, want, zo zeiden ze, er was ruzie met Thailand dus als je nog Baht bij je had en de politie zag het werd het in beslag genomen. Alledrie wisten we gelijk dat dit enorme onzin was, want waarom zouden ze je geld gaan controleren? Oplichters!
Uiteindelijk vertrokken we om half 2!!! Eindelijk naar Phnom Phen, met zeker 3-4 uur vertraging en we moesten nog zeker 8 uur.
We baalden als een stekker, maar hadden gelukkig wel een minibus die als een gek doorreed en je kon er toch niets aan doen, dus kun je je er beter maar ook niet druk over maken. De chauffeur was ook erg aardig en boodt ons onderweg nog gegrilde banaantjes aan. Best lekker. En ook had hij geen moeite met suggesties om even te stoppen voor bijvoorbeeld een plaspauze. Toen hij echter nog 1 uur (60km) voor Phnom phen stopte om wat te eten, voor 1 van de andere reizigers, waren we wel wat pissig.
Uiteindelijk arriveerden we rond 9 uur. Doodmoe werden we door iemand van een guesthouse meegesleept naar en afschuwelijke kamer. We gingen nog even op zoek, want we hadden nog genoeg ander guesthouses gezien en kozen uiteindelijk een andere, die niet al te best, maar redelijk was. Na een zoektocht naar een restaurantje dat ons nog eten wilde geven, zijn we in ons bed gestort. Het was een veel te lange dag.