Pakse deel 1

We moesten de volgende ochtend op tijd opstaan. We waren nog niet zeker wat we nu wilden, door naar het zuiden en Pakse met een lange busrit, of de trip onderbreken halverwege en daar gaan kijken wat voor moois Laos had te bieden. Het bleek uiteindelijk dat de keus al voor ons gemaakt werd.

2de kerstdag
We waren ons bed nog niet uit of we hoorden al dat de bus om 20 voor 10 voor de deur zou stoppen. Als we wilden konden we die nemen, of later een tuk tuk regelen. OK, dan maar mee. Onze poolse vrienden besloten er ook voor te gaan en zo zaten we met zijn allen snel onze pannekoeken (meer hadden ze niet meer) naar binnen te proppen. Uiteindelijk moesten we alsnog 15 minuten langer op de bus wachten, maar hij stopte zoals beloofd voor de deur.
Er was geen plek meer, dus moesten we op onze tas in het gangpad zitten. Knus in de bus.
Het was toch nog wel een uur rijden naar de kruising waar we over moesten stappen, maar toen we daar aankwamen bleek de bus naar Pakse te wachten op ons. Haastig plukten we onze tassen van de grond en renden naar de bus. Wat een geluk! Het was een luxe bus met airco en goede stoelen en we konden naar Pakse. De beslissing was snel gemaakt.
Uiteindelijk bleek hij echter helemaal niet naar Pakse te gaan. Deze bus ging naar Savanaket, maar dat werd pas duidelijk in Sena, waar we de bus uit werden gezet en naar een andere, overvolle, niet geaircode en oude bus werden gewezen. We moesten nog zeker 4 uur, dat was wel balen, maar goed, we overleefden het wel.
Na 10 minuten stopten de bus echter langs de kant van de weg. Pech!!! Een man schoof onder de bus en de ander pakte een gereedschapkist. Wij stapten maar uit en keken van een afstandje toe. Ondertussen plasten de laos vrouwen en mannen nog even in het veld. Bij vrouwen gaat dat heel simpel. Gewoon een doek erover en niemadn die het ziet. Geen bosjes nodig.
Na 45 minuten, gingen we weer verder, op hoop van zegen dat hij het zou blijven doen. WE praten wat, sliepen of domelden, speelde een spelletje en luisterde muziek. Toen tond hij weer stil en moest er plotseling een brommer worden gehesen op het dak. weerom 40 minuten vertraging en het was inmiddels al half 5! Daarna moestne we nog een keer stoppen omdat het regende en ze perse onze tassen binnen wilden leggen, want die mochten niet nat worden (wel attend).
Om 7 uur kwamen we in het pikkedonker de stad binnen. We werden uit de bus gezet en toen mochten we het verder uitzoeken. Eerst maar weer een hotel.
We hadden er een paar gezien en onze poolse vrienden gingen ook opzoek naar anderen. We zeiden gedag, maar al na 10 minuten kwamen we elkaar weer tegen. Overal was vol. Tcoh nog maar even verder zoeken en zo kruisten onze padden zich toch nog maar een paar keer tot we elkaar lachend tegenkwamen bij de lobby van een hotel, waar we beidne besloten te blijven.
Het was tijd voor eten. We hadden tijdens onze voettocht al een pizza restaurant gezien en die zag er heel goed uit, dus daar bestelden we een paar overheerlijke pizza's voor onze 2de kerstdag dinner! Een electronische kerstman wenste onze een Merry christmas toen we wegliepen.
"Hohoho, Merry Christmas!"

Kerstdip
We waren behoorlijk moe van de busreis, dus de volgende dag was het uitslapen. Daarna de was wegbrengen en ngo wat dingen regelen op internet. Voor de middag wilden we eigenlijk naar een naburig weversdorpje, maar na wat heen en weer geloop en gezoek, bleek dat het onmogelijk was. Te ver weg, voor een middagtrip. Maar de lokale markte kon nog wel. Die was tot 4 uur open. Dus een tuk tuk naar de markt, want het was toch nog wel 2 km weg en we hadden inmiddels al een heel stuk gelopen. De markt was een keur aan kleuren, geuren en mensen. Eerst liepen we door de groenten, kruiden, vis en vleesmarkt. Hier vond je complete varkens, maar ook padden en kikkers, verse vis (levende meerval bijv.) en een heleboel groentes en fruit, die we niet eens kenden. Daarna was het meer een van alles en nog wat, ijzerwaren, electronica, klerne en schoenen, maar ook goud en zilver en telefoontjes. Hoewel Marcel meer geintresseerd was in hun A-phone (goedkopere versie op de iphone) , stonden Jess en ik al snel naar het zilver te kijken. Ze hadden hele mooie armbandjes liggen en we hadden er al 1 op het oog. Ze boden 80.000 (7 euro) , maar teon Jess wilde weglopen omdat ze het niet zeker wist werd het plots 50.000. Dat was intresssant., dus deed ze toch een tegenbod. 35.000 kip en werd de deal gesloten op 40.000 kip (3,6 euro). Ik was wel wat jaloers en wilde eigenlijk nog een armbandje voor mijn verzameling, dus ook ik ging op jacht en vond er ook 1 die ik 20.000 kip (1,80 euro). Toen ging de markt al weer dicht en hebben we niet veel meer gedaan. In de avond hebben we bij de lokale Indier gegeten. Heel gemakkelijk dat we nu alle gerchten herkenden op de kaart. Lekker wat gerechtjes uitgezocht en tijdens het etne staan kijken hoe de eigenaar druk heen en weer rende en pannekoekjes maakte voor de lokale bevolking.

Gieters of pijpenstelen
Hoewel Pakse zelf niet veel bijzonders is, is de omgeving hier wel bloedmooi. Op een uur rijden zijn tientalle watervallen te bezoeken en hele mooie natuur. Dat wilde we graag zien dus we besloten weer scooters te huren. Het bleek echter al snel dat er een probleem was. Ze hadden hier geen automaten. Alles scooters reden met versnelling, maar volgens de verhuurder was het een "piece of cake" oftewel Bo pinjang! (no problem).
Het bleek inderdaad gemakkelijker dan verwacht. Je hoefde alleen te schakelen en als je dat eenmaal onder de knie had, ging het eigenlijk best lekker. Al snel raceten we de bergen in. Het was best bewolkt, dus we moesten wel een goed vest aan tegen de wind. Al snel zaggen we een eerste bordje met waterval, we sloegen het weggetje in en gelijk voelden we onze banden slippen. Het was spekglad, maar we wilden ons niet laten ontmoedigen, we reden nog een stukje verder tot we op een helling stonden en teon voelde ik mijn motor wegglijden. Ik sprong eraf, voor ik klem zat en voelde hem op de grond klappen. Gelukkig niet hard, want ik reed stapvoets, maar toch niet fijn. Dit ging dus niet werken en heel voorzichtig reden we weer terug naar de weg. Hopelijk warne niet alle wegen zo.
Even verderop zagen we 2 watervallen. we besloten eerst de minder bekende te pakken. De weg was hier helemaal niet glad en we konden rustig ernaar toe rijden. Bij een slagboom konden we entree betalen en onze motors betaald parkeren. Vrolijk liepen we de helling af en moesten toen nog een steile ladder afklimmen naar de waterval. Deze was niet erg hoog, maar wel heel leuk omdat je in een grot erachter kon lopen. Je werd wel een beetje nat, maar dat gaf niet.
Op weg nar boven liet Marcel ons ook nog verse koffiebessen proeven. In een rood jasje zijn ze nog heel zoet als je er op sabbelt, lekker!
Daarna naar de volgende waterval, Tad Fane. Deze is bekend omdat hij hoog zou zijn, maar zxo hoog hadden we niet verwacht. Op een uitkijkpunt konden we hem in een diepe kom zien storten, echt gaaf! We wilden ook nog een beetje verder beneden gaan kijken, maar de muren van de kom waren zo steil dat we echt naar beneden moesten klimmen, dus dat ging helaas niet. Eenmaal boven begon het ook nog eens te regenen. We scholen daarom maar in het restaurant van het resort en aten onze lunch, daarna nog een kopje thee, nog een en nog meer wachten. we aten om 12 uur en om half vier besloten we toch maar terug te rijden. De regen was zachter geworden maar niet opgehouden en we konden ook niet blijven. Door de regen reden we dus naar huis, maar halverwege werd de lucht blauw en waaiden we nog enigzins droog. We besloten daarom maar even te kijken in de stad en vonden een mooi uitzichtpunt. Er was een nieuwe trap aangelegd, maar verder was er nog niets te zien. Wel liep er veel lokale bevolking rond. Het ws in ieder geval wel erg leuk. Op terugweg kwmaen we ook nog langs een visrestaurant en een bowlingbaan. Na een beetje verregend dagje hadden we daar wel zin in dus belsoten we daar maar heen te gaan voor de avond.

Beetje teveel service

Het was een chinees visrestaurant en lag op het water, dat leek ons allemaal toch wel erg leuk.

We werden vriendelijk begroet toen we binnenkwamen nadat we een tafel hadden gevonden werden we geserveerd. Wat ons wel gelijk opviel was dat er ongeveer 25 man obers waren terwijl er maar enkele tafels bezet waren. We bestelde 2 coca cola en 1 pepsi. Tot onze verbazing werd dit 1 pepsi en 2 kokosnoten. Tien keer sorry van onze ober maar oke dat kon gebeuren, toch? Voordat we onze maaltijden krijgen wordt er ook nog eens gevraagd of alles naar wens is, niet 1 keer maar meerdere keren. Dan komen onze gerechten. Dit gaat ook niet allemaal vlekkeloos. 1 komt helemaal niet opdagen en een ander hebben we gewoonweg niet besteld.

Op zich moeten we er wel een beetje om lachen. Onze ober die het allemaal niet meer ziet zitten door alle dingen die mis gaan. Hij vertelt ons ook dat het restaurant net 1 maandje open is en mogelijk dat het daardoor nog niet helemaal op rolletjes loopt. De rest van de obers zit gezellig voetbal te kijken en dan moet er een nog een wijnfles opengemaakt worden. En ja, hier maken ze zelfs een hele kunst van. Hoe werkt dat nou eigenlijk? Na 5 minuten lukt het dan nog. Vanaf onze tafel kijken we grinnikend naar de obers die hard bezig zijn.

Daarna zijn we een uurtje wezen bowlen bij de plaatslijke bowlingbaan wat erg gezellig was en daarna weer vroeg naar bed.