En toen waren er drie....

Vandaag was de dag. De belangerijke dag. Althans voor gwen was het een belangerijke dag. Iets waar ze al weken reikhalzend naar uit had gekeken. Ze miste toch iets. Ra, ra wat is dat.
Ta, da, drumgeroffel....haar vriend Marcel. Ja, vandaag zou hij aankomen.
Er was al wat voorbereiding aan vooraf gegaan. Ze had een specicaal t-shirt voor Marcel laten maken in Pokhara met snoopy erop. Een paar dagen van tevoren had ze ook een hele foute poster gekocht en op de achterkant de tekst gemaakt met "Welcome Home. Hier ben ik" met heel veel kleurtjes en heel veel creativiteit zodat ze deze omhoog kon houden zodra Marcel de aankomsthal van Kathmandu Airport binnen zou lopen, maar zover was het nog niet.
Het begon al goed. 'S-morgens kreeg gwen een smsje van Marcel dat ze bij het vliegveld zijn bagage kwijtgeraakt waren.
Dat was wel een domper, want hoe gaat dat dan met de trekking? Als hij niet op tijd zijn bagage krijgt gaat hij dan wel mee op trekking? Moet alles opnieuw gekocht worden? Toch maar even afwachten. Gwen was uiteraard een beetje hyper dus moesten we een bezigheidstherapie hebben en wat is nou de ultieme bezigheidstherapie? Shoppen!
Helpt altijd goed. We zijn eerst op zoek gegaan naar handschoenen en een muts voor de trekking. We zijn meerdere winkels langsgeweest maar uiteindelijk maar bij Sohna's beland (op aanraden van Etienne). Dit winkeltje word namelijk gerund door een australische backpacker die niet onderhandeld over de prijs waardoor de prijzen laag blijven. Normaal gesproken begint de prijs voor een fleece muts bij 600 rupees en dan moet je geluk hebben wil je er 300 rupees afkrijgen maar bij Sohna's betaalde we maar 100 rupees (1 euro). Ja, je bent Nederlander of je bent het niet. Verder geven ze ook erg goed advies, dat is toch ook wel erg handig met een trekking.
Na handschoenen en een muts te hebben gekocht, ging ik nog op zoek naar een katoenen sjaal.
Ze hebben overal wel pashima of zijden sjaals (uiteraard allemaal nep, maar ja dat weten die toeristen niet). Dus toen ik vroeg of ze katoenen sjaals hadden, keken ze me eerst raar aan maar werd toch geholpen. Bij het eerste winkeltje vroegen ze er gewoon 900 rupees (9 euro!) voor. Belachelijk! Uiteindelijk heb ik een mooie gevonden voor 4 euro.
Van Ettiene hadden we ook nog een goede lunch tip gehad: "B.K.'s Place". Waar we gewoon lekker patat konden halen. mjammie. Hier krijg je vaak wel patat bij je eten maar het smaakt vaak niet echt naar patat, maar dit was heerlijk. Echte patat en ze hadden zelfs nog mayonaise. Een wonder.
'S-middags zijn we om de tijd te doden naar de beautysalon geweest. Gwen was toch wel een beetje zenuwachtig dus een beetje relaxen helpt altijd wel. We hebben een manicure en pedicure gedaan. Alles werd geschrobd en schoongemaakt en gelakt en we zagen er weer tiptop uit.
Het was bijna tijd en rond 15.00 uur ging gwen vol met zenuwen richting het vliegveld.
Hij zou in eerste instantie om 15.25 aankomen. Dit werd een uurtje later. Het lange wachten werd toch beloond en om 17.30 uur konden ze dan samen naar het hostel worden gebracht. Om 18.45 zijn we daarna gezellig z'n allen gaan eten. Ik, gwen, marcel en etienne.
Eerst nog even beslissen natuurlijk. Dat lieten we aan de mannen over. Bij de "Maya Club" kon je volgens Etienne goed mexicaans eten. En na een heerlijke en gezellige maaltijd met een lekkere cocktail zijn we nog even naar een cafetje geweest om wat te drinken en de dag was alweer om.

De bagage van Marcel is ondertussen wel weer terecht!