Ecotourismcamp Terelj dag 4

Gister had het zweedse stel gevraagd of we zin hadden om gezellig mee te gaan kanoen. Naar het weer gekeken gister, wisten we het nog niet zeker met al die bewolking. Echter, vanmorgen toen we de ger uitkropen was het wel erg lekker weer. Volop zon en rond de 20-25 graden. Ultiem kano weer dus. Rond 11.00 uur zouden we gaan kanoen.

Eerst even ontbijten in de morgenzon wel uitkijken dat je ontbijt niet opgegeten word door de honden ;)
Iedereen had ook nog wel even zin om een rondje te gaan lopen langs de rivier.
Dus gingen we met z'n vieren op pad. Een uurtje lopen door de bossen en riviertjes. Wederom erg mooi en erg gezellig.

Rond half 11 weer terug zodat we ons klaar konden maken voor de kanotocht. Backpacks ingepakt zodat we na het kanoen gelijk door kunnen gaan naar Ulan Bator want dan kunnen we nog even naar het internetcafe voor het chinese visum.
Om 11 uur stonden we klaar, maar nog steeds geen Bert hoor!
Dus gaan we maar even een dobbelen (dobbelspel kolonisten van Catan) en genieten van de zon. Johan vermaakt zich voornamelijk met de katten, want als echte Cataholic kon hij het niet laten ze te aaien en met ze te spelen. (zie foto)
Om 13.30 uur zien we een jeep in de verte. Ja, hoor het is Bert.
Maar hij is vooral druk, druk! Er zijn ook nieuwe mensen. 2 nederlandse jongens en 2 fransen.

We gaan eerst even lunchen. En de 2 nederlandse jongens, Pepijn en whats-his-name (naam onbekend. We vertellen van de kanotocht en zij hebben ook wel zin om mee te gaan. Bert gaat dit regelen en verzekerd ons dat alles in orde komt. De auto met de kano's zou er allang moeten zijn. Hij gaat bellen en we wachten weer af.....

Half drie, half vier en nog steeds geen zicht van de kano's. Rond half vijf zien we een russische bus in de verte opdoemen. Jeeh! Zouden we dan eindelijk kunnen kanoen? mmmm....
Nou om 17.00 uur vertrekken we eindelijk. 6 uur later dan gepland maar ach.
Eerst nog een stukje rijden in het russiche busje waar we aardig door elkaar geschud worden.
Die russiche busjes zijn hier wel een fenomeen. In verband met de sovjet unie werden deze busjes ingezet door de russen, deze bussen schijnen zelfs met 90 graden helling de berg op te kunnen rijden! En worden nu dus als handig vervoermiddel gebruikt in mongolie.

Eenmaal onderweg zegt Bert:"Daar bij die berg moeten jullie uitstappen. Stap je niet op tijd uit dan kan je wel eens in Ulan Bator eindigen"
Iedereen zoekt in paniek naar aanknopingspunten. We zien een berg met een aantal rotsen bovenop (lijkt op een tand) en ongeveer drie bergen later moeten we uitstappen.
En maar hopen dat het goedkomt.
Omdat we wat later weggingen dan normaal. Voor de nadruk op "wat"!
Is ook besloten om 2-3 kilometer eerder de rivier op te gaan.
We stappen uit en dan begint het pompen want de kano's moeten eerst opgeblazen worden. Dit blijkt nog een hele klus te zijn, maar na een kwartier is de klus geklaard.
We (ik, gwen en bert) gaan kijken waar we de kano te water kunnen laten. Dit blijkt nog ongeveer 100-150 meter lopen met de zware kano door ruig gebied. Denk aan een dik bos met overal struiken en boomstronken overal. Ik moet zeggen dat loopt niet echt lekker als je je sandalen aan hebt. Nadat we onze kano naar de rivier hebben gebracht, lopen we terug richting de anderen.
Nu is het de beurt aan hen en leiden wij ze de kant van de rivier op.
Eenmaal daar aangekomen, kan de tocht eindelijk beginnen.

Ik voorin en gwen achterin. Eerst is het nog een beetje onwennig maar daarna gaat het wel goed. Het is vooral uitkijken voor grote stenen en omgewaaide bomen die midden in de rivier liggen en soms is het ook erg ondiep. Het komt dan ook af en toe voor dat we de kano dan weer de goede kant op moeten slepen om in dieper water te komen. De omgeving is erg mooi met hoge bergen en bossen en een lekker zonnetje!

De nederlandse jongens willen even gaan stoppen bij een stenen strandje zodat ze even kunnen gaan zwemmen. Zij kwamen namelijk gelijk uit de transsiberie express en hadden dus voor drie dagen niet kunnen douchen en aangezien bij Bert ook niet gedoucht kan worden!
We proberen te stoppen bij het strandje maar er staat een erg sterke stroming en aanmeren gaat erg moeilijk dus gwen wil iets te snel uitstappen en plons!! Daar ga ik.
Helemaal zeiknat! Het is zeven uur en de zon is nog redelijk sterk maar toch...
Ik pak haar wel terug! gna, gna! Na deze hilariteit en nadat de jongens gezwommen hebben, gaan we weer verder.

En dan moeten we toch gaan uitzoeken waar we eruit moeten. Dit is toch wel even zoeken!
We zien een strandje maar volgens gwen is dit veel te vroeg. Toch gaan we vederop even kijken.
Ik wacht met nog 4 andere en gwen gaat met Pepijn zoeken of we goed zitten. We worden half leeg gezogen door de muggen want het is natuurlijk al rond 20.00 uur en staan langs de waterkant. We zitten nog niet goed, we moeten nog even verder en dan komen we op een splitsing van 2 rivieren. Wat nu? Bert had hier niks over vertelt.
We besluiten de kano's op de kant te leggen en weer slepen we de kano's door 100-150 meter ruig gebied en zien een aantal gers. We besluiten de kano's op onze hoofd te dragen (net als afrikaanse vrouwen ;) net zo makkelijk en komen bij een aantal gers uit en leggen daar de kanoes neer. Maar geen spoor van Bert!
We besluiten een stukje verder te lopen misschien vinden we hem dan. Het begint namelijk toch wel wat frisser te worden en mijn kleren zijn nog aardig nat en de meeste hebben het ook niet warm. Na 10 minuten lopen nog steeds geen spoor van Bert. Karin (zweeds meisje) had het idee opgevat om een vuurtje te maken. Hout genoeg.
Johan de vriend van Karin had nog lucifers maar die zijn jammer genoeg zeiknat. Dan horen we iets wat op geschreeuw van Bert lijkt. Met z'n allen schreeuwen we keihard: BERT!!!
Geen reactie, wel horen we gelfuit, maar dit zou ent zo goed van de herders van een nabijgelegen ger kunnen zijn. Gwen loopt naar de overkant daar is namelijk een eiland met bomen.
Misschien ziet ze iets.
Dan zien we in de verte rook. Daar zien we Bert, z'n jeep en het russische busje.
Ik schreeuw nog even naar gwen want die is spoorloos verdwenen bij het eilandje.
Maar na enkele minuten komte ze aangehobbeld en zijn we blij dat we niet met z'n allen hoeven te overnachten in de kou.
Nadat Bert zijn frustraties even kwijt moet over ons gebrek aan geografische kennis, gaan we de kano's ophalen.
Het water eruithalen en leeg laten lopen. Op het camp aangekomen doet iedereen snel warme kleding om. Iedereen staat daarna gezellig bij het vuur waar de aardappels gebakken worden, om op te warmen. Bert vertelt ons dat we zo vertrekken geen avond eten voor ons, want daar hadden we niet meer voor betaald. Het is alleen even wachten op de chauffeur die moet namelijk nog wel eten! Rond 21.30 uur zitten we dan eindelijk in de bus.
De 2 nederlandse jongens blijven nog een dag maar het zweedse stel gaat gelijk met ons terug.

Ze hebben nog wat brood en president (kaas) over dus dat hebben we dan als avondeten.
Dit is echter nog een heel karwei omdit klaar te maken en op te eten aangezien het donker is en je helemaal door elkaar geschud wordt door het russische busje. Vergelijk het met dat je een parikson patient bent die een broodje probeert te smeren. Hilariteit ten top. Een diner om niet te vergeten.
Om 12 uur 's nachts komen we dan eindelijk aan bij ons hostel in Ulan Bator. Schone en frisse bedden en vooral een rustige en warme kamer!


Van de kanotocht hebben we helaas geen foto's aangezien we het risico niet wilden lopen onze camera te verliezen.
Dit was ons avontuur in Terelj, morgen schrijven we over onze avonturen tot nu toe hier in UB!