Oh, wat erg!

Soms heb je zo'n dag dat je denkt "Wat heb ik het warm!" Nou dat heb je hier in Ulaan batar bijna elke dag, Gelukkig hebben ze een oplossing!
De rivier de Tuul! Geen duur openluchtzwembad met voldoende chloor om alle ratten in Amsterdam om zeep te helpen, maar helder water dat niet verder reikt dan je knieen.

Nu wilden we daar ook wel eens van meegenieten, dus besloten we een middag te gaan zwemmen.

In de ochtend

Zoals elke ochtend gingen we nu ook weer eerst internetten om te kijken of er al informatie was over onze visa. Teleurgesteld met weer een lege inbox, konden we onze spullen pakken en vertrokken we naar Zaisan Memorial. De Tuul loopt hier vlakbij, maar ook vind je hier Boedha Park. Volgens de Lonely planet, was het lijn 7 en dan kwam je er zo.

En inderdaad! na het betalen van 200 tureg (10 cent) per persoon aan de busconducteur mochten we mee in de rammelende bus. Boedha park en Zaisan zijn niet te missen! Boedha park wordt gesierd met een meters hoog gouden beeld van de man in kwestie en Zaisan ligt prominent op de berg ernaast.

We zijn eerst naar Zaisan gegaan. hier hadden we al wat verhalen over gehoord, maar het bleek erg bizar. Oondersteund door enkele pilaren hangt het monument als een areol boven de berg. Aan de binnenkant is een uitgebreid mozaik met de beeltenis van moedige russische en Mongoolse strijders. Verder vind je hier kunstenaars die hun goederen kwijt aan de toeristen proberen te raken en mensen die van het uitzicht genieten.

Toen we de normale (wisten wij veel dat we de verkeerde kant van de berg op waren geklauterd) trap afliepen, kwamen we ons eerste bruidje van die dag tegen.

Boedha park

Daarna onderweg naar het boedha park, dit was uiteraard niet te missen door de gigantische boedha. Daar aangekomen vond er schijnbaar een bruiloft plaats. Nieuwsgierig als we waren, gingen we op een van de bankjes zitten om dit bijzondere evenement mee te maken.

We zagen vooral gasten van de bruid en bruidegom in mooie kleding die zich koelte toewuifde.
Deze gasten vonden de toeristen toch ook wel erg interresant, dus wij zijn ook meerdere malen op de foto gezet.

De bruid en bruidegom stonden voor het grootste gedeelte bij de gong om deze te luiden.

Nadat ze weer vertrokken kwam er opeens nog een bruid en bruidegom en ook deze waren niet de laatsen. Het was een gaan en komen van bruidsparen.

Na het bewonderen van alle mensen en uiteraard het bewonderen van het grote boedhabeeld wat misschien wel een meter of 15 was gingen we onderweg naar de rivier.

Rivier de Tuul

Inmiddels was het kwik opgelopen tot een graad of 35 en we hadden wel zin in een duik (pootje baden, was het meer, maar dat wisten we toen nog niet). Het was niet meer dan de weg oversteken en de zanderige heuvel aflopen tot we bij het rotsstrand kwamen. Kinderen speelden hier vrolijk in het water terwijl ouders met picknickmand in de schaduw zaten.

We liepen iets verder want we wilden de drukte niet zo om ons heen en na paar minuten vonden we een mooie stek in dee schaduw. We moesten alleen wel 15 minuten onze mooie plek delen met de plaatstelijke herder die zijn geiten van water voorzag, maar daarna hadden we alle ruimte. Na wat pootjebaden, natspetteren en een flinke laag zonnebrand konden we nu genieten van de rust. De rest van de middag hebben we hier doorgebracht. In alle rust.

Het was heerlijk, enige nadeel, de zon had toch nog een paar onbeschermde stukjes huid weten te pakken. Het viel al met al wel mee en we hadden een prima dag gehad. Nu helemaal buswijs, stapten we vol goede moed in bus 7 terug naar het Hostel.