Ulaan Bator en Visa's

Daar zijn we dan weer, na een goede nacht slapen en een boterham, zijn we weer terug in de stad waar we begonnen. Ulaan Bator, nu opeens een paradijs met douches, alles wat je wilt eten en warme slaapkamers. De stad heeft toch voordelen.

Omdat we wilden kijken of we zo snel mogelijk ons visa konden aanvragen zijn we eerst maar naar het internet cafe gegaan. Nu blijkt dat 4 dagen afwezigheid van de bites en bytes stromen zorgt voor een hoop werk. Natuurlijk moeten we eerst onze foto's uploaden, jullie mailtjes beantwoorden en blogjes schrijven, maar daarnaast moesten we ook druk op zoek naar een travelagency die onze trip in Tibet wilde regelen voor niet al te veel geld.

12 mailtjes hebben we die dag verstuurd naar verschillende mensen en maatschappijen met de noodkreet om ons te helpen. Nu was het wachten op antwoord. Al snel bleek dat de situatie nog ingewikkelder is geworden.

We konden zelf niets regelen. Geen hostel, geen vervoer, geen sightseeing, het blijkt dat ondanks de open grenzen van tibet, je alles van A tot Z moet hebben geregeld en dat betekende heel veel werk om je wensen te communiceren met al de partijen en ook nog te kijken of je een goede prijs kunt lospeuteren. Die goede prijs viel nog het meeste tegen. Gehaaid zoals de travel agencies zijn zijn de prijzen lekker hoog voor tibet. Zou je het zelstandig hebben kunnen regelen bij vrij toerisme voor 300-400 dollar. Wij zijn minimaal 1000 dollar kwijt! Per persoon!

Een klap in het gezicht want dat houdt in dat we met dit grapje waarschijnlijk een halve maand aan reizen in een ander land kwijtraken. Maar heb je een keus??

Daarnaast mochten we blij zijn dat we beide van NL nationaliteit zijn, want het blijkt dat de chinese regering ook de bizare regeling heeft gemaakt dat alleen mensen van dezelfde nationaliteit mogen samen reizen.

De frustraties liepen hoog op, maar we hebben als het goed is nu bijna alles geregeld en verwachten morgen of overmorgen de officiele documenten voor onze visa, wat inhoudt dat we eindelijk! compleet zijn en hem kunnen aanvragen.

Dat internetten en mailen met mensen uit China, Tibet en Nepal heeft natuurlijk wel wat tijd van ons gevraagd de afgelopen dagen, maar natuurlijk zijn we niet helemaal stil gaan zitten. We zullken proberen nog wat hoogtepunten van de afgelopen dagen met jullie te delen.

Laten we beginnen met de eerste dag. Na al dat geinternet wilden we namelijk wel een hapje eten en we hadden de vorige keer een restaurant gezien. BD's mongolian Barbeque. Dat klonk best lekker, dus we gingen daar eens kijken.

Nou moet ik eerst de mensen een vraag stellen. Ben je wel eens in een wokrestauarant geweest? Zoiets als de gouden wok? Je hebt daar namelijk een buffet met groenten, vlees en fruit en aan de andere kant salade, brood, soep, rijst en aardappeltjes etc.

Van de verse groente en vlees kies je wat je lekker vind en doet het in een schaaltje, dan kies je een saus erbij en overhandig je je schaal aan de kok die het vers wokt voor je.

Bd is exact hetzelfde met uitzondering dat je de saus niet bij de kok besteld maar zelf in een schaaltje doet en dat het net word gewokt, maar word gegrild op een enorme molensteen. (ja, geen echte, maar die vorm heeft het) Het keren van het vlees doen ze met twee spatels die ongeveer 1 meter lang zijn en van ijzer. Hierbij gaat een hoop trucjes gepaard. Zo kun je er ook een eitje bij krijgen en die breken ze dan met de spatels. Ook leggen ze stukje vlees soms op de spatel, gooien die in de lucht en vangen ze dan op je bord. Echte showmannen en hoe harder je roept wat gaaf of geluidjes vanm bewonder maakt, hoe gekker de jongens gaan doen. Ze gooiden zelfs hun spatels in de lucht en vingen ze weer op als cowboys die met hun pistolen speelden.

We hebben daar duur (10.000 tureg = 5 euro pp gegeten) maar het was een geweldige ervaring. Mocht je ooit in UB komen dan zou ik daar zeker gaan eten, al is het maar voor de belevenis.

De volgende dag zijn we 's-morgens naar het Mongolian National History Museum gegaan. Het begon bij het oude stenen tijdperk en eindigde de bij de totstandkoming van de democratie van Mongolie. Dit werd door heroische muziek begeleidt alsof het land nu alles bereikt had, wat het wilde bereiken. Erg apart!
In het museum werden ook de verschillende kledingdrachten getoond en veel over Chingis Khaan (de nationale held van Mongolie).
Omdat we besloten hadden om 's-avonds uit te gaan, gingen we 's-middags naar de Naran Tuul Market om te kijken of we nog iets leuks konden vinden. Deze markt is ook wel genaamd de zwarte markt en erg berucht om de zakkenrollers. We hadden al veel verhalen gehoord van mensen die overvallen waren dus we waren voorbereid en geld in onze sok gedaan en de rest in onze hand, want zelfs je moneybelt wordt zo doorgesneden.
Eerst even een auto aanhouden die ons naar de zwarte markt kon brengen.
De markt was erg groot met heel veel leuke dingen, je kon er eigenlijk alles wel krijgen. Keukenspullen, servies, schoenen, kleding, meubels, fietsen, motors, gereedschap, ijzerwaren, stoffen (hier ging gwen voornamelijk bij kwijlen), tapijten, vloerzeil, electronica, legerspullen, kampeerspullen, allerlei soorten eten (wederom moest gwen kwijlen) en schoonheidsproducten. Gwen had nog inlegzooltjes (50 cent, ripoff!) gekocht en ik een topje.
'S-avonds besloten we lekker een hamburger te scoren a la Mc Donalds style. Ja, mongools eten is wel lekker maar af en toe heb je ook wel zin in iets anders. Het mongools eten van mongolie bestaat namelijk voor het grootste gedeelte uit milk & meat. Het smaakte ons erg lekker die cheesburger en friet!

We hadden eerst gekeken in de Lonely Planet of er nog leuke clubs stonden maar volgens vele waren dit niet de beste. De zoon van de eigenaar adviseerde ons om naar de nightclub Mass te gaan. Wederom gingen we liften. Dit is erg normaal in mongolie. Dit zijn vaak mensen die bijverdienen als taxichauffeur. Je betaalt dan ook per kilometer ongeveer 400 tureg (ongeveer 20-25 eurocent) als je tenminste niet afgezet wordt. De man die wij hadden was fatsoenlijk en we betaalde 2100 tureg (1,10 euro)
De club was erg leuk. Heel hip met soort van grot decor en maandecor en veel lcd schermen en erg goeie muziek. Tequila's voor 1,5 euro ;) en vrolijke mongolen die van dansen houden. We hadden eigenlijk het gevoel dat we in een spotlight stonden, want hier waren we een etnische minderheid.

Zaterdag besloten we na wat internetten en uitslapen, toch even naar de kapper te gaan. Omdat we hier waarschijnlijk in China geen tijd voor hadden. Dit was een hele ervaring op zich.
Eerst je haar wassen, dat hield in veel getrek en geduw aan het haar en veel gemasseer en duurt wel wat langer dan ze dat in Nederland doen.
Daarna moesten we aangeven wat we wilde. We gaven beide ongeveer hetzelfde aan, wat we normaal in Nederland ook zouden doen. Toch kwam er bij mij (jessica) iets totaal anders uit.
Bij gwen is het vooral wat korter geworden. Kort haar zijn ze echt niet gewend hier. Iedereen heeft lang haar en heel dun haar. Mijn haar is natuurlijk juist niet dun en er kwam zelfs een stijltang aan te pas. Het resultaat is te zien op de foto.

'S-avonds zijn we samen met 2 jongens van het hostel gezellig wezen eten en naar de bioscoop.
Tot onze verbazing was het een erg moderne bioscoop. En uiteraard moest jessica een bak popcorn. Ja, bioscoop zonder popcorn. Dat bestaat gewoon niet ;)
We gingen naar de film Kung Fu Panda. Hilarisch! Een aanrader!

Vandaag was weer een dag van wachten op het internet. Maar wat doe je ondertussen. inmiddels hadden we de lonelyplanet bijna helemaal gehad. Het Museum of National Hystorie was nog 1 van de weinig overgbleven dingen die we konden doen.
De LP sprak niet veel goeds, maar ja, we verveelden ons.
ik denk dat dit museum zich rechtvaardigd als de dierentuin van Mongolie. Maar dan wel eentje waar de dieren niet meer bewegen.
Bijna het hele complex wordt in beslag genomen met dode dieren. Ze beginnen ver terug in de tijd, met meteorieten, aardlagen en stenen. Daarna gaan ze naar de dino's.
Die hebben ze genoeg gevonden hier, dus ook daar was een scala aan mooie fossielen en complete skeletten. Eieren, schilpadden, wollige neushoorns en mamoeten worden er voor de goede orde ook nog bijgehaald en dan mag je verder lopen.
Daarna zie je een hoop glazen vitrines met nepplanten en bloemen waar de opgevulde dieren met kraaloogjes je aanstaren of gevaarlijke tanden laten zien. De kinderen vinden het prachtig, wij misschien iets minder. Maar goed, als land zonder dierentuin is dit wel de manier van educatie.
Het geeft in iedergeval een interessant schouwspel en een goed idee. Een oude traditie die we toch wel graag in leven wilden houden. In elk land een dierentuin bezoeken.
China is natuurlijk een uitgelezen land om eens te kijken in de zookeuken, Nepal en mogelijk india iets minder, maar je weet het maar nooit en de verschillen zijn natuurlijk interessant.
1 ding is zeker, ik denk dat de dieren er opgezet in het museum het minder slecht hebben dan als Ulaan batar een dierentuin zou hebben met levende exemplaren.

Zo hopelijk is iedereen nu weer op de hoogte. Nieuwe berichten horen jullie vanzelf weer als het zover is.