Groetjes van Jessica en Gwendolin


donderdag 27 november 2008

Thinking pink

Na Agra's geweldige Taj Mahal, kon er natuurlijk nog weinig moois meer zijn in India. Hadden we nu niet alles al gezien? Natuurlijk niet, nu begon het pas. We stonden an het begin van de meest befaamde toeristenroute, de golden traingle (gouden driehoek) wordt het ook wel genoemd. Na Agra was Jaipur nu aan de beurt. Ook wel bekend als de Pink city.

Busje/treintje komt zo
Natuurlijk had de trein vertraging, angstig renden we heen en weer tussen de informatieborden en ons perron om de tijd en het perron te controleren. Uiteindelijk na ruim 1 uur wachten kwam hij dan. Onze trein naar Jaipur. De reis was 5 uur, maar we hadden toch een bed gekregen. Niet nodig, want we zouden niet slapen, maar wel lekker voor de ruimte. Tassen an de ketting en vervolgens de tijd doden met kaarten en veel praten. Onze trein zou laat aankomen in Jaipur en daarom hadden we alvast een hotel geboekt en een pickup geregeld. Na een veel te lange reis waren we doodmoe en slaperig, we wilden naar bed, want het was alweer bijna 24:00! Op de parkeerplaats was het een wirwar van rickshaw drivers met en zonder bordjes met namen. iemand vroeg ons of we uit Holland kwamen, maar desondanks bleven we op onze hoede. "no, no, your driver is coming." en ja verdomd, inderdaad kwam er iemand met een bordje 'Gwenbolin' aanrennen. Veilig in de ricksjaw scheurde hij door de nog drukke straten en stopte bij een heel ander hotel dan wat we hadden geboekt. Wat was dit?
Nadat we een veel te grote en iets te dure kamer hadden gezien en die voor de helft hadden gekregen, legde hij het uit. Het andere hotel was vol (hoe kon dat nou?) en we konden vannacht hier blijven. Jessica en ik waren niet blij, maar niet in staat meer om veel argumenten te verzinnen. Het was 1 uur en we wilden slapen.

Welcome to Jaipur
De volgende ochtend besloten we om niet bij het hotel te ontbijten uit protest en wat anders te zoeken. Zo konden we gelijk wat van de stad zien en mogelijk zelf een ander hotel zoeken. De rickshaw rijder had wel beloofd om 10 uur in het hotel te zijn, maar je wist maar nooit.
Uiteindelijk hebben we ruim 1 uur door de stad gedwaalt en behalve een lege Subway winkel en het treinstation, niets gevonden wat ons een ontbijt kon serveren, dus werden we gedwongen toch in het hotel te eten. Om half elf hadden we nog niets van de rickshaw rijder gehoord en dus besloten we in te pakken en zelf verder te gaan. 5 minuten later kwam hij binnen.
Kalm vroeg hij wat we wilden en we vertelden hem dat we gewoon naar het eerdere hotel zoals afgesproken wilden. Na een kort belletje bevestigde hij dat het nu wel kon en anderhalf uur later werden we keurig afgeleverd bij een mooi en schoon hotel met goede kamers (voor de nieuwsgierige Stephels Geusthouse genoemd) die ook nog eens midden in de stad zat. Wij waren blij.
Voor de middag hadden we besloten niet veel te gaan doen, we wilden even de oude binnenstad bekijken, wat eten en bioscoop kaartjes gaan halen en dan zouden we ontspannen. Meer was er eigenlijk ook niet van gekomen.

De roze stad
We hadden bioscoop kaartjes geregeld voor de tweede dag (waar we trouwens geen idee van hadden welke film het was) en daarom wilden we niet te ver weg gaan. We hadden ook gezien dat er een grote gele 'M' naast de bios stond en daar zouden we dan ook een hamburgertje halen voor de voorstelling . Dus na een ontbijtje met een Indisiche krant waar de sinterklaas intocht in Nederland in stond vermeld (???), de stad in.

Nu wordt Jaipur de roze stad genoemd en met reden. Alle belangrijke lanen door de stad zijn alemaal roze/rood. Dit geeft een mooi beeld van eenheid. Ooit was er een gestoorde/groot leider of Maharaja geweest die besloot dat het zo moest zijn en nu houden ze dat nog steeds in ere. Het paleis hebben we die dag ook bekeken en hoewel de kaartjes belachelijk duur waren, kregen we er wel gratis een audio guide voor terug. Zo konden we toch nog een hoop van de geschiedenis meekrijgen. Ook de Observatory aan de andere kant van de straat hebben we bekeken en daar hebben we met open mond naar gigantische bouwwerken gekeken die puur voor tijdsaanduiding en hemellichamen waren. Mooi gezicht was het wel.
Daarna verder naar het paleis van de wind. Ook een bizar bouwerk die volgestampt zit met honderden piepkleine raampjes, zodat de dames van het hof de bezigheden van het gewone volk onopgemerkt konden volgen.
Hierna was het toch alweer laat aan het worden en was de dag alweer bijna voorbij, nog even eten en dan was het tijd voor de bioscoop. Deze bios schijnt iets te zijn wat je toch moet hebben gezien. Niet alleen vanwege de afschuwelijke roze en speigeltjes interrieur, (de entreehal leek meer op het decor van de attractie droomvlucht dan een normale bioscoop) maar ook omdat je de echte bollywood Hindi film kan zien.
Hoewel de beloofde heftige reacties van het publiek wat tegen viel, was de film met wat giswerk toch nog best te volgen en we hebben hem dan ook helemaal uitgezetten. Al met al best een leuke film, maar wel een vrouwen lovestory. haha.
Daarna toch snel het bedje in.

Amber en Apen
De volgende morgen waren we lekker uitgeslapen en na een ontbijt gingen we op weg naar Amber. Ongeveer 11 km bij Jaipur vandaan. Amber heeft een groot fort, dat nog al bezienswaardig moest zijn, dus daar gingen we heen. Onderweg keken we onze ogen uit, want we konden nu eindelijk de natuur bekijken. EN die was droog. Bijna woestjnachtig. Dorre struiken en bomen, geen gras en veel zand. Wauw! Geen wonder dat Jaipur zoveel warmer was dan Agra, we zatten in de woestijn.
Amber was trouwens ook wel mooi. Een hal volledig ingelegd met kleine speigeltjes en vele hallen en kamers. Ook een grote tunnel waar het plafond behangen was met vleermuizen. Na Amber gingen we weer terug naar Jaipur en na de lunch besloten we naar het Monkey palace te gaan. Zo heet het eigenlijk niet, maar wordt het wel genoemd vanwege de grote hoeveelheid apen. We regelden een fietsriskshaw en de jongen begon vrolijk met ons te praten. Over familie en wie wij waren. Verder wilde hij ons niet alleen laten gaan naar de tempel en hij liep dan ook gezellig mee naar boven toe. Onderweg bleef hij maar herhalen dat we de apen niet mochten aanraken. " No touching!" Niet dat we dat van plan waren, we hadden al teveel bijtverhalen gehoord.
De tempel wemelde werkelijk van de bavianen en ook nog enkele zwartkop makaken renden er vrolijk rond. De tempel zelf had drie baden, 1 voor vrouwen, 1 voor mannen en 1 voor apen. Hij was erg oud, maar desondanks wel mooi. Bij de tempel stond ook nog een fotocrew die bezig waren met een modeshoot. Vooral de indische mannen stonden in de rij om het allemaal te kunnen zien.
Natuurlijk moest onze rickshaw rijder ook nog even op de foto met ons en na wat plaatjes te hebben geschoten gingen we weer terug. Het was alweer laat aan het worden en we moesten nog eten en dan straks alweer in de volgende trein.

Uiteindelijk hebben we onze trein gehaald en zijn nog meerdere malen aangestaard door het leger wat met nieuwe rekruten ergens heen ging met de trein. Tja, blanken blijven interessant. de volgende ochtend zouden we aankomen in Udaipur. Klein en liefelijk dorpje ten zuiden van Jaipur. We zijn benieuwd.

Geen opmerkingen: