Duwali festival gevierd op z'n Nepalees

Duwali Festival
Het Duwali Festival vindt elk jaar plaats in heel Nepal. Het hele land ligt dan ook haast helemaal plat. Restaurant gesloten of deels gesloten (dit betekent vaak een beperkte menukaart), bussen die voor een deel niet rijden en vliegtuigen die af en toe eens vliegen. Het is dan ook 4 dagen waarvan 2 dagen, er echt feest is.
Wat houdt het festival in? Het staat voor "lang leven". Het festival wordt ook wel lichtjesfestival genoemd omdat overal lichtjes worden opgehangen, vuurwerk wordt afgestoken en bloemen overal worden opgehangen. Hoe meer bloemen en lichtjes, hoe meer welzijn je hebt. De eerste dag van het festival is voor de hond. 75% van de honden die je ziet heeft een bloemenkrans om z'n nek en een tikka (rode stip gemaakt van verf) op z'n voorhoofd. Dit is heel maf om te zien want zelfs de straathonden krijgen een bloemenkrans. In de krant stond zelfs dat de herdershonden van het politiekorps deze behandeling kregen.
De volgende dag is het tijd voor de koeien. Wederom met mooie oranje bloemenkrans en tikka.
De dag erna was het echt feest. 'S-avonds zijn we rond de stad gaan lopen om alle mooie lichtjes te bewonderen. Het was wel een beetje te vergelijke met kerst en oud en nieuw. Overal hingen mooie lichtjes en af en toe werd er vuurwerk afgestoken. Voor het vuurwerk moest je wel uitkijken. Vaak was dat illegaal en vooral rotjes die soms een klap maakte als een atoombom maar de sfeer was erg leuk met allemaal vrolijke mensen.

Het feestje bij Hari
De volgende dag, de laatste en belangerijkste dag van het festival waren we met z'n drieen uitgenodigd bij Hari. Hari is een zakenrelatie van Marcel. Een hele aardige man waar we al eerder mee geluncht hebben en waar we uiteraard Dall Bhat voorgeschoteld kregen. Nepalesen eten zowel in de ochtend, middag als in de avond, Dall Bhat.
We moesten eerst met de taxi richting Hari z'n huis en om 10.30 uur waren we er dan. Hij woont namelijk aan de rand van de stad tussen de rijstvelden. We werden hartelijk welkom geheten en vanaf nu waren we onderdeel van zijn familie, zoals Hari dat zo mooi zei. Hij moest eerst nog even omkleden want hij was net wakker. Gister had hij er ook een groot feest van gemaakt en had wel 10.000 rupees (100 euro) gewonnen met het gokken. Heel veel dus.
Eerst werd het hele gezin nog een keer voorgesteld uiteraard. We mochten in de kamer zitten met al de mannen, wat heel uitzonderlijk was. De mannen en vrouwen moeten namelijk altijd gescheiden zitten maar we waren speciale gasten. Als eerst kregen we een Fanta maar vijf minuten later kwam dan toch echt de whiskey op tafel. Iedereen moest en zou een glaasje nemen. Gwen kon er nog onderuit komen doordat ze medicijnen slikte maar marcel en ik moesten er dan toch echt aan geloven. Voor mij was het, het eerste glaasje whiskey in me leven en ga het niet vaker gaan drinken in ieder geval. Daarna kwam het vlees op tafel. In Nepal is vlees een vorm van luxe dus bij rijkere familie's wordt er af en toe vlees geserveerd.
Na deze gezelligheid kwam de dochter van Hari met Sarij (Indiaanse wikkeldoek / Indiaanse kledij). Gwen wou dat wel proberen. Na een halfuur stond Gwen dan gewikkeld in een rode Sarij. Het zag er erg mooi uit allemaal.
Daarna op naar Ballaran. Een vriend van Hari en tevens een zakenrelatie van marcel.
Daar aangekomen was er genoeg te eten en te drinken. De kinderen zaten op een rijtje om hun tikka te ontvangen. En daarna was het eten. Elk kind kreeg een schaal soms wel 2 schalen met alleen maar lekkernijen. Teveel om op te eten allemaal. Het gaat er bij ons dan wel wat anders aan toe dan alleen een blokje kaas. Ook werd er Dall Bhat geserveerd maar Gwen en ik gingen maar aan de nootjes. Het was erg gezellig een uur later gingen we weer terug om toch nog even bij Hari een bord Dall Bhat te eten met yoghurt. Yoghurt met klontjes. Erg lekker en vers.
Het was alweer 14.00 uur en we zijn daarna teruggegaan met de taxi.
Het was een erg leuke dag vooral om het op z'n nepalees mee te maken.

Momenteel zitten we in Daharan (oosten van nepal) en is de internetverbinding niet al te snel dus de foto's moeten nog even wachten.