Ecotourismcamp Terelj Dag 1

Dag 1 (Zaterdag):

We hadden er zin in. De drukke stad inruilen voor een stukje natuur, maar voordat het zover was hadden we afgesproken dat we Bert zaterdagochtend eerst zouden bellen. Dan kon hij kijken of hij ons op kon halen en brengen naar Terelj. We probeerden al vanaf 8 uur hem te bereiken, maar kregen steeds de melding "this phonenumber is shut down".

Om kwart over negen besloten we daarom een rondje te lopen en het over een halfuurtje te proberen. Toen we terug kwamen, vonden we Bert in het trappenhuis.

Hij had zijn telefoon gister in een taxi verloren en had ons dus niet kunnen bereiken en wij hem niet. Zoals hij dat mooi vertelde: "Als mohammed niet naar de berg komt, komt de berg wel naar mohammed".

Hij moest nog even wat boodschappen doen en dan zou hij ons samen met zijn chauffeur over een uurtje oppikken.

Een uurtje later stonden we te wachten en onze backpacks werden in de auto geladen, maar Bert had nog geen boodschappen gedaan. Er waren allemaal dingen tussen gekomen, druk druk druk!

Dus een paar tussenstops voor onder andere het vlees, brood en groenten.

Ondertussen hoorde we van de chauffeur dat Bert een echte Nederlander was, door al zijn inkopen zo goedkoop mogelijk in te slaan. hij wist precies waar hij het goedkoopst kon tanken, brood kopen en vlees kon halen.

Onderweg vertelde Bert dat hij 1 van de weinigen is, die echte goudse kaas maakt in Mongolie, in Ulan Bator is hier veel vraag naar en hij kwam dus ook om in het werk. Druk, druk, druk! Toevallig hadden we de vorige dag, hier nog een discussie over. Heb je dan geen koe nodig uit Gouda? ;-)

Aangekomen bij de ingang van het nationale park, keken we onze ogen uit. We zagen groene heuvels, rotspartijen en bossen met hier en daar een ger camp. Dit was het tegenovergestelde wat we gewend waren van Ulan Bator. Haast geen auto's maar paarden waren hier het vervoermiddel. De hekken stonden om de Ger camps en niet om de koeien heen!

Omdat Bert hier dagelijks langs komt mogen wij voor de helft van de prijs naarbinnen. 1.500 tureg in plaats van 3000 tureg (1,5 dollar i.p.v. 3 dollar).

Terwijl we door het park reden, werden onze ogen nog groter, zo prachtig was de omgeving. Het enige nadeel, we waren niet de enige. Bij de grote Ovoo (rotsen met blauwe vlaggen=heilig) en de turtle rock (enrome rots lijkt op schildpad) was het zo druk dat ew snel verder moesten. :-(

Daarna werd er van auto geruild. De sedan werd verruild voor een jeep die bijna van ellende uit elkaar viel. Kapotte lampen, peipende wielen, kapotte bekleding, deuken en krassen, een weigerende motor tot 4 x toe en vermoedelijk nog meer, maar hij reed (uiteindelijk) en daar ging het om.

Groot nadeel, het stikte van de vliegjes (geen 100 maar misschien wel 1000 kleine vliegjes) aangetrokken door het hondenvoer dat hij een paar dagen geleden in de jeep had laten liggen (slachtafval wat Bert in Ulan Bator had gekocht, hmm jammie!).

De jeep moest door aardig ruig land, heuvel op en heuvel af, greppel in en greppel uit, en een aantal rivieren waardoor we aardig door elkaar werden geschud. (schudden voor gebruik) Na 30 minuten van ramptoerisme, rond zwaaiende ledematen en mensen die elkaar grepen voor houvast kwamen er honden luid blaffend aangerend, die emt veel enthousiasme door Bert werden begroet. We waren er en nog belangrijker, we leefde nog!

Het ecotourism camp stelde niet heel veel voor. Een klein houten huisje, drie gers en een hurktoilet met een gietertje waarmee je door kon spoelen.

Een douche was er niet maar je kon je natuurlijk altijd douchen in de rivier, Bert wist nog wel een goede plek waar het water tot je middel kwam. Daarbij vergat hij wel te vermelden dat het ook ongeveer 15 graden celcius was...brrr..

Nadat we onze ger kregen toegewezen, vroeg hij of we vanavond trek hadden in een biefstuk met gebakken aardappeltjes met sla. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen!

Maar eerst werd er voor ons lunch gemaakt. Brood met de kaas van Bert en komkommer en tomaat en als je wilde was er ook nog jam. als toetje werd er Yoghurt geserveerd.. naja yoghurt.. beoordeel zelf de foto. We moesten beiden erg lachen, maar als een nederlander je verteld dat het yoghurt is, dan geloof je dat. We namen beide een bakje en met een hoop suiker en een beetje jam was het toch nog best lekker. (erg zuur, dus suiker was wel nodig)

Nadat we ons geinstalleerd hadden in de ger, zijn we een stukje wezen lopen richting 1 van de riviertjes. We hadden onze sandalen aan, zodat we toch enkele riviertjes konden oversteken.

De natuur hier was erg mooi. Snelstromende riviertjes met veel bomen en hoge bergen en overal kwam je de paarden en koeien tegen.

Nadat we een uurtje gewandeld hadden, zijn we weer terug gegaan naar het camp.

Ons plan was om na het eten naar de top van de berg te lopen, dit was volgens Bert namelijk ongeveer drie kwartier lopen.

Het eten kwam echter wat later dan verwacht, dit werd namelijk rond kwart voor 8. Het begon al wat donkerder en kouder te worden, dus voor eerst tijdens onze trip haalde we onze truien tevoorschijn. We zijn nog wel een klein stukje wezen lopen na het eten, maar waren al weer vroeg terug.

We waren nog even van plan om nog een kaartspelletje te doen, maar doordat het al bijna donker was ging dat wat moeilijk. Daarop hebben wij een aantal kaarsjes aangestoken. Dit was wel een uitdaging want hoe laat je een kaars staan zonder kaarshouder? (Zie foto). Daarna zijn we onder onze warme dekens gekropen. Het was namelijk niet erg warm in de ger en gedurende de nacht werd het nog kouder.

Morgen Dag 2 van Terelj!