Relax en spanning

Relax dagje
Vandaag tijd voor een relax dagje. Daar is Pokhara ook mooi de plek voor. 'S-morgens lekker uitgeslapen. Wel tot 08.30 uur. Whoah! Daarna vooral genieten van de zon met een boekje op schoot en naar waggelende kippen kijken in de tuin waar we zaten. 1 kip had ook kuikentjes gehad. Heel lief.
We hadden voor vandaag nog even naar het Mountain museum gefietst. Ongeveer een halfuurtje fietsen vanaf de plek waar we zaten. Het was wel even zoeken maar na een aantal aanwijzingen van de lokale bevolking en nadat de ketting van de fiets van gwen er 5 keer was afgevallen, hadden we het gevonden. Een supermodern gebouw (wat je niet verwacht in Nepal).
Ondanks de hoge entree (300 rupees = 3 euro) was het erg leuk om te zien. Er werden onder andere verschillende etnische groepen van Nepal getoond en ook de verschillende bergen en verschillende bergbeklimmers uit de jaren 50. Vooral de foto's van de bergen maakte ons erg enthousiast over de trekking. Deze begint 5 oktober. De pas waar we over heen gaan lopen werd ook getoond en dat lag toch wel erg hoog.
Na dit museumbezoek zijn we 's avons voor de tweede keer bij "Potala" wezen eten. Een klein tibetaans restaurant. De tafels staan letterlijk in de huiskamer van het gezin. Een erg gastvrij gezin waar we heerlijk gegeten hebben.

Ons nachtelijk avontuur
'S-nachts gingen we rustig slapen. Althans dat dachten we.
Ik hoorde wel wat geluid buiten maar dacht dat het gewoon een hagedis was ofzo. Rond een uur of 03.30 uur hoorden we nog meer geluiden, dit klonk toch echt niet goed. Gwen deed het licht aan en ik zag mjn kleine rugzakje zweven. Dat kon nooit goed zijn. Tenzij mjin rugzak magische krachten had, natuurlijk. Ik trok aan de rugzak en er kwam een lang voorwerp tevoorschijn. Ik dacht in eerste instantie dat het een slang was doordat het zo lang was. Het viel mee, het bleek een stok te zijn.
Ze waren bezig geweest om mijn rugzak te stelen. Ze hadden een stok gemaakt met daaraan een vishaak en op de een of andere manier hebben ze die in mijn rugzak gekregen. Ze konden gelukkig weinig doen want er zaten tralies voor de ramen maar toch...
De schrik zat er wel aardig in. Gwen was nog even buiten gaan kijken maar de dief of dieven waren allang gevlucht en er was gelukkig niets gestolen.

Ons dag avontuur
De volgende dag na een wat onrustige nacht was het plan rond het meer te lopen. Dit zou wel de hele dag duren maar wel een leuke tijdsbesteding.
Rond 09.30 uur vertrokken vanuit ons hostel. Eerst liepen we richting de dam van het Fewa Lake, over een hangbrug. Wat al een leuke ervaring is door het heen en weer schudden van de brug. Wederom lopen we naar de Peace Pagoda.
Onderweg komen we nog een jongetje tegen die lekker is wezen zwemmen en hij vraagt ons het hemd van ons lijf.
En de gebruikelijke openingszin:"Where are you from?". Hoevaak ik nou niet "holland" heb gezegd onderweg, wil je niet weten.
Daarna komen we ook nog een ander jongetje tegen die ons via een ander pad (jungle-achtig) richting de Peace Pagoda leidt. Onderweg komen we nog een slang tegen. En ja, volgens de jongen schijnt die giftig te zijn. Hij is niet echt van de blije verhalen want hij vertelt onder andere ook dat hij een hondje had, maar die is opgegeten door een tijger. Slik....
Door de hitte is de tocht naar de Peace Pagoda wat lastiger dan de vorige keer. Onderweg komen we echter een waterkraan tegen waar we ons hoofd met alle plezier mee natmaken. Na deze verfrissende douche kunnen we er allebei weer hard tegenaan.
Vlak voor de Peace Pagoda drinken we nog een lekkere, koude fanta en cola en gaan weer onderweg.
We komen langs kleine dorpjes en iedereen die je tegenkomt vraagt dan ook:"Where you from?" en "Where are you going?" (wat wel handg is als je de weg zoekt). We zien mooie uitzichten met rijstvelden, Pokhara en het meer. Nadat we Pumdi zijn gepaseerd, nemen we een afslag te voeg en komen bji e klen drpje. Hier vragen we aan een paar vrouwen welke kant we opmoeten voor Pokhara. Ze wijzen de weg en we nemen het pad naar beneden. Langzaam wordt dit pad steeds kleiner en glibberiger. We hebben het allebei wel een beetje gehad.
We komen dan bij een aantal terassen (rijstterassen zonder rijst). We kijken allebei of er verschillende wegen uit zijn, want we weten welke kant we op moeten, maar er zijn geen uitwegen te vinden. We steken een riviertje over maar het wordt steeds dichter en dichter. Dit is letterlijk echt jungle. We moeten vooral uitkijken voor doornen, lianen en bloedzuigers en soms zie je nog geen eens waar je opstaat door de takken die op de grond liggen. Dus zou er een slang zijn, dan zien we hem niet. OP dat moment dachten we allebei aan een lekkere douche, een goed bed en een goede maaltijd. Want overnachten hier in deze jungle. NO WAY!
Voor ons duurde het een eeuwigheid maar uiteindelijk duurde het maar 15 minuutjes. We zagen een rijstveld. Jeeh! Vrijheid!
Dit was ook nog een opgave want we moesten allebei op randjes lopen van 10 a 20 centimer. Nadat we allebei rond 4 a 5 keer van het randje zijn afgevallen gaven we het op. Na de rijstvelden doorgeploegd te zijn (wel voorzichtig langs de rand), kwam er een klein meisje onze kant op gerend met uiteraard dezelfde vraag:"Where are you from?" en toen kwam de verlossende zin: "We have a boat".
We waren allebei erg blij want het was al 17.30 uur, maar eerst moesten we even meelopen naar het gezin. Een lief gezin met een aantal kinderen en gelijk werd ons water en eten aangeboden en overnachten kon ook nog. We moesten echter de bus de volgende dag halen, dus dit ging niet.
We werden met de boot weggebracht en namen de lokale bus richting ons hostel. Die avond genoten weextra veel van ons cola'tje en pizza die overheerlijk smaakte.

We Survived!