Groetjes van Jessica en Gwendolin


maandag 15 september 2008

Tibet trip, dag 2; Gyantse - Shigatse


We moesten weer op tijd ons bed uit, want vandaag gingen we naar Shigatse. Na een vlug ontbijt en vaarwel naar onze Australiaanse vrienden, de auto in. Ditmaal maar 70 km. Niet erg ver, maar het blijft natuurlijk interessant om de omgeving te ontdekken.

On the road
Onze weg liep voornamelijk door de vallei, lifters stonden er genoeg naast de weg, want Shigatse trekt veel mensen. Niet alleen omdat het een grote stad is, maar ook vanwege de monastery.
Maar die zouden we later gaan bekijken. Eerst stopten we bij een molen waar ze de Tampa maakten. Hier vermalen ze de geroosterde gerstenkorrels tot poeder (Tampa) wat ze bijna voor alles gebruiken. Ze eten het in de ochtend, middag en avond, maken er brood van en offeren het in de tempels. Een belangrijk iets dus voor de gemeenschap, deze molen. Het zag er echter weinig indrukwekkend uit. Een klein vierkant gebouw met een waterwiel waar een maalsteen aan vast zat. Dat was het. We waren dus ook weer snel weg.
Een paar minuten later zaggen we iets, wat volgens onze gids vaak voorkwam in Tibet. Een vrachtwagen was van de weg geraakt en over de kop geslagen. De kabine was in elkaar gedrukt en de lading bier lag verspreid over het veld. Volgens onze gids was hij waarschijnljk in slaap gevallen en van de weg gereden. Gelukkig was onze driver goed uitgerust.

Tashihunpo monastery
Shigatse heeft 1 belangrijke toeristische trekpleister, namelijk de Tashihunpo monastery. Een prachtig groot complex waar ooit 4000 monniken leefden. Nu leven er ongeveer 400, wat nog steeds een groot aantal is, maar niet meer zo indrukwekkend. Naast dat dit de plek was waar de Panchen Lama (2de na de Dalia Lama) woonde, heeft deze plek nog iets belangrijks. Namelijk een gigantisch beeld van de Boedha van de toekomst. 26m hoog (waar kennen we dat ook alweer van?) is dit het grootste boedha beeld in Tibet. Indrukwekkend. Verder hebben ze meerdere tombes (stupa) met de lichamen van de Panchen Lama's. We waren laat in de morgen, wat vervelend was, want om 12 uur sloten ze de deuren voor de lunch. Opschieten dus.
Gelukkig heeft een tibetaanse gids grote voordelen, want we werden door de monniken utgenodigd om te kijken naar het middaggebed. Dit hadden we natuurlijk wel eens eerder gezien, maar nog nooit zoveel monniken tegelijk!
Om kwart voor twaalf verzamelden de monniken zich voor de deuren. Ongeduldig werd er gelachen en gepraat. Kleding werd recht getrokken en de kindermonniken daagden elkaar uit.
Toen hoorde we een kleine kinderstem die en gebed inzette en deze werd gevolgd door alle andere monniken. Het waren 5 of 6 regels en toen.... Het leek wel een schoolklas. De kinderen die vooraan stonden sprinte er vandoor richting de deur van de gebedsruimte, ze tuimelde over elkaar heen om als eerste binnen te zijn. Vertrappele elkaar half en schreeuwde blije kreten terwijl ze een plekje probeerde te bemachtigen. Met grote ogen hebben we staan kijken. Zoiets verwacht je niet bij een plechtige monnikengemeenschap, maar het blijven natuurlijk kinderen. De oudere ervaren mannen, kwamen langzaam achter de kinderen aan en zochten op hun gemak hun plek. Daarna begon het gezang en na een paar minuten mochten we de kamer betreden.
De honderden stemmen die een mantra zingen golven om je heen en trillen in je hele lichaam terwijl je zo stil en eerbiedig mogelijk tussen de rijen doorloopt. Snel naar de twee kleine kapellen die zijn verstopt aan de rechterkant van de gebedsruimte. Waarschijnlijk is het woord indrukwekkend niet goed genoeg om hiervan de lading te dekken.

Discover Shigatse
Die middag hadden we tijd voor onszelf. De markt die we zouden gaan bekijken stelde niet veel voor dus besloten wij een stuk te gaan wandelen. De enrome hoeveelheid aan chinezen was opvallend en de stijl van de straten waren ook heel anders. Daarna gingen we op zoek naar een internet cafe, maar dat was toch wat ingewikkeld. Overal waar we kwamen was het antwoord, nee.
Na een korte rust gingen we toen nog maar wat eten kopen voor de reis van morgen en daarna avondeten. Eten was prima en daarna wilde we toch nog even wandelen.
In de lonelyplanet ston de kora om de monastery vermeld en aangezien de berg waarop de monastery gebouwd is een mooi hoog punt is, was dat een goed idee om een uitzicht op de zonsondergang te krijgen.
De wandeling was aangenaam en ondanks de hoogte van 3900 meter hadden we weinig last van kortademigheid. Onderweg kwamen we nog lokale vrouwtjes tegen, die emt hun prayerwheels tolden en mensen de les lazen over hun gedrag tijdens het lopen van de kora. Wij werden geboden bij hun te komen zitten en te genieten van het uitzicht, dus dat deden we dan maar.

Na een prachtige zonsondergang liepen we terug door de straten en keken naar de spelende knderen op straat. Nog ene laatste blik en dan snel os bed in, dag 3 zou een zware dag gaan worden.

Geen opmerkingen: