Van Xi'an naar Chengdu

Daar zijn we dan eindelijk! Chengdu! De stad van de panda beer en de aardbeving. Maar eerst... Hoe kwamen we hier.

Visa trouble deel 289

Vrijdagmiddag mochten we hem op zijn vroegst ophalen, dus we zouden er rond 3 uur heen gaan zodat we rond 4 uur weer naar buiten konden lopen. Helaas, zo als zo vaak, dat plan liep dus de mist in. Geen visa, maandag moesten we hem komen halen. Verdorie! Nu moesten we het hele weekend in Xi'an blijven en we waren nu toch wel een beetje uitgekeken op deze stad. En tot overmaat van ramp regende het ook nog eens de hele dag, dus stonden we nat tot aan ons hemd te luisteren naar dit slechte nieuws.
Eerst maar drogen kleren aan en daarna treinticket boeken voor de maandag zodat we gelijk weg konden naar Chengdu als we ons Visa wel konden halen.

The chinees life

Toen we die avond in ons hostel met Kathy spraken van de receptie, bleek dat ze de volgende dag moest werken bij een plek die Gymboree heet. Het is een amerikaans concept voor de ontwikkeling van babies en wij waren wel nieuwsgierig. We spraken af om 12 uur samen te lunchen en dan mee te kijken bij een van haar lessen. Leuk!

De volgende ochtend deden we rustig en en namen op tijd de bus, maar kwamen toch nog 10 minuten te laat wegens de spits. We maakten gelijk kennis met Ann, uit de philipijnen. EEn lacherige spring in het veld die maar bleef zeggen " hala hala hala" wat ruwweg betekend " ok, ok ok."

Ze hadden gepofte zoete aardappels gekocht voor ons als lunch, want zelf hadden ze al gegeten, ze moesten weer vlug terug. Ook konden we niet als Kathy haar vriendinnen gaan, maar waren we bevriend met Ann. Haar teamleider had het onverwachte bezoek niet positief opgevat, maar bij Ann was het geen probleem.

Gymboree was voornamelijk kleurrijk en vol speeltoestellen (zoals dat hoort met babies) verder kregen we uitgebreid uitleg over het concept, wat er in de basis op neerkomt dat door samen met de ouders verschillende spelletjes te doen op muziek en ook de artistieke kant te stimuleren, ze zo de baby in hun ontwikkeling willen helpen en ze dus slimmer en beter maken, maak ook de band met de ouders willen verstevigen.

We hebben er eigenlijk weinig van gezien, want de klas van Ann verviel en we raakten in gesprekken verwikkeld over reizen en uiteindelijk op stappen in de disco.

Die avond zouden we met zijn vieren gaan stappen in Xi'an. Helemaal top! Dan gingen wij ons nog even in de winkelstraat vermaken en gingen onszelf verwennen met make-up uit een schoonheidsalonnetje ergens in de buurt. "Hala, hala, hala."

Die middag waren we het na de make-up sessie het gelijk eens. Dit moesten we op de gevoelige plaat vastleggen en met een prachtige avondzon doken we het park in voor een echte fotosessie. De resulaten zie je op onze fotopagina.

In de avond gingen we dus ook nog stappen. Uiteindelijk hebben we 4 verschillende disco's bezocht, zijn in totaal 8 keer in onze kont gegrepen, hebben 2 drankjes gedronken en gedanst tot het half twee was en onze voeten zeer deden. Helemaal geslaagt!

Eten, eten en nog meer eten.

Zondag was een echte niks doe dag. Uitslapen, beetje lezen en wandelen. Jess was ook niet echt lekker, dus uiteindelijk konden we ook weinig doen en hebben een film gekeken. Toen we uiteindelijk moesten eten zijn we op zoek gegaan naar een leuke plek. Ons plan was naar het moslim kwartier te lopen, maar halverwege kwamen we een heel bijzonder restaurant tegen. Achteraf bleek het een Hotpot restaurant te zijn. Het idee is simpel. In het midden van je tafel zit een gat met een gasbrander. Je besteld een schaal waarin kruiden zitten. 1 helft heet en 1 helft is alleen groenten brouwsel. daar gieten ze heel veel water bij wat dan gaat koken. In een lange kast staan allerlei ingredienten op een stokje en daarnaast kun je schalen met vlees of groente bestellen om los in de hotpot te gooien. In de basis kook je dus alles en door een kantt te kiezen geef je het en bepaalde smaak. Aan het einde betaal je per stokje, voor de schaal en voor de losse schaaltjes. Wij hadden geen idee!! We wisten niet wat het was en lieten ons verrassen. We kregen uiteindelijk drie schalen, twee vlees en 1 aardappels. De aardappels waren echter snel verloren. Dun gesneden waren ze snel gaar en dat waren we vergeten, dus na 15 minuten koken konden we ze niet meer oppakken met onze stokjes. Verder was alles erg lekker en heel leuk om zo dingen te kunnen proeven. We waren weer eens de atractie van de avond, alle chinezen waren geintresseerd in onze capriolen en gekke gezichten die we bij het eten trokken.

Maar het was erg lekker en zeker bijzonder. Een echte aanrader mocht je naar china gaan.

Ik moet hier trouwens aan bijvoegen dat het eten ons uitermate goed bevalt in china, Hoewel we voor de afwisseling en gemak toch nog af en toe een KFC of Mac binnenwandelen, zouden we ook wel zonder kunnen. Het chinese eten is erg lekker en we hebben nog geen een keer echt iets laten staan en zijn ook nog niet ziek geweest. Op straat kun je ook tonnen aan lekkere hapjes krijgen en alles voor een prikkie. 20 of 30 cent is geen uitzondering voor ene snelle chinese hap.

Daar gaan ze

En dan is het maandag en kunnen we eindelijk ons visa halen. na een half uurtje wachten in de rij kregen we hem gelijk mee en waren we nog ruim op tijd om onze trein te halen die om 13:20 vertrok. Net als in Beijing moesten we eerst grondig worden gecheckt met apparaten en scans voor we de trein in mochten en dan beland je in een soort vliegveld vertrekhal. Binnen 10 minuten konden we echter al door de poortjes naar onze trein. Ditmaal een hardsleeper, dus weer met 30 man gezellig samen zonder deurtjes. Gelukkig het viel allemaal mee. We hadden Bottombed, dus konden gemakkelijk zitten zonder schaamte voor andere. Maar verder verveel je al snel weer. gelukkig had Jess goede bezigheidstherapie. Ze had per ongeluk mijn zelf opwindsysteem van mijn oordopjes kapot getrokken en toen ze het wilde maken sprong e veer eruit. Nu was de quest, hoe moet hij weer in elkaar.

Na 3 uur puzzelen bleek het een onmogelijke opgave, maar we hadden wel de aandacht getrokken, want al snel zatten er drie chinezen om ons heen te puzzelen op mijn oordopjes. En eerlijk waar, ze hebben hem bijna gemaakt gekregen. niet helmaal, want nu wind hij 1 kant op als je aan de andere kant trekt, maar dat is een detail.

Daarna wilde ze leren kaarten, wnat ze hadden ons dit zien doen en wilde het leren. Dus sloegen we wederom aan het uitleggen hoe je moet pesten. Ditmala iets makkelijker, want we konden (enigzins) engels met ze praten. Het enige verschil alleen was dat de chinezen ongeloofelijk nieuwsgierig zijn en dat we dus 10 minuten later een publiek hadden die luid meeschreeuwde en juichten bij onze peststreken.

We hebben er erg om gelachen en voelde ons wel vereerd. Het was in ieder geval nooit zo makkelijk om vrienden te maken.

De volgende ochtend werden we om half 5 uit ons bed geklopt. Nog 1 uur tot Chengdu. na het uitstappen vonden we al snel onze pickup mannetje naar het hostel en eenmaal ingecheckt doken we gelijk ons bed weer in.

Nog even bijslapen en daarna ontdekken wat Chengdu had te bieden.

Tot slot

Ik wil nog wel verklappen dat ond hostel geweldig mooi is. we verblijven in "Sim cozy garden guesthouse" en het is hier heel groen. Ze hebben 3 tuinen. Twee beneden en 1 dakterras. Een uitgebreide bar met computerruimte, lees en dvd ruimte een uitgebreide travel agency en 4 verdiepingen met ruim 20 kamers.De kamers zijn ook schattig met 4 dubbelbedden met roze gordijntjes voor je eigen privacy en ventilatoren (we hebben gekozen voor geen airco) voor de koelte. Het raam zit voor de verandering eens aan een heel klein steegje dus geluidsoverlast is minimaal voor een grote stad. AL met al een prima plek om een paar dagen te verblijven. We zijn bijna bedroefd dat we naar Lhasa moeten donderdag, maar niet helemaal. We wachten nu op onze tickets en voelen on opgelucht en happy. In ons volgende blgo zullen we weer wat meer vertellen over Chengdu.

Tot dan, " hala, hala, hala."